O carro, os bois e a converxencia na nova política galega

Quero escribir esta entrada antes de comezar a lectura dos periódicos do día, que de seguro nas súas edicións galegas incluirán as conclusións da asemblea constituínte do NPC celebrada onte en Compostela.

Remataba o outro día cunha pregunta, que tería que ofrecer unha forza política para que esa maioría escéptica se animara a confiar neles. E é que certamente á crise do sistema económico mundial, e á nosa particular, engádese unha enorme crise do sistema democrático cunha desconfianza da cidadanía na clase política que non deixa de medrar.

O clamor popular “no nos representan” é sen dúbida o primeiro dos nosos problemas, xa que son os políticos quen terían que argallar até acadar as solucións que nos axuden a superar a actual emerxencia social que padecemos.

A incapacidade das forzas políticas dominantes no espectro galego para auto-rexenerarse obriga aos cidadáns inquedos a mobilizarse a través de movementos sociais de denuncia e cooperación como o 15M, no cuxo seo teñen nacido sinerxía pola coalescencia de iniciativas antigas e novas que vai tecendo unha rede na que a propia sociedade vai proverse de ferramentas para evitar o colapso, unha rede ao fin de seguridade para aqueles aos co sistema en quebra vai deixando caer.

A importancia desa rede que vai tomando forma na neonada Cooperativa Integral Galega é crucial e merece todo o apoio (animo desde aquí á integración nela de todos os galegos), pero non quita da necesidade de recuperar a confianza nos nosos políticos, mesmo con vistas a acadar o apoio das institucións estatais e galegas a estas iniciativas cidadás.

Cómpre logo traballar tamén na creación dunha nova maioría parlamentaria galega que antepoña un programa común de rexeneración democrática como urxencia máxima ao día de hoxe, na procura da desaparición en Galicia do “no nos representan”. As diferencias organizativas, estruturais ou mesmo ideolóxicas acerca do xeito máis acaido da transformación ou rexeneración do sistema económico (sempre a prol dos intereses do 99%) non deben frustrar o primeiro paso necesario de acadar a confianza cidadá nunha nova clase política, que saiba renunciar a calquera privilexio, que esixa unha retribución na media dos cidadáns, que esixa así mesmo uns controis democráticos estritos e unha disciplina severa fronte as desviacións de poder.

Acadada a rexeneración, renovada a representación política, recuperada a confianza cidadá, será o momento de comezar o camiño da transformación do sistema social e económico, cara á garantía dun sistema de benestar que sen dúbida temos capacidade de manter cunha viraxe cara ao incremento da xustiza e a igualdade.

Os bois: a rexeneración democrática; o carro: a transformación do sistema económico e social.