tag:blogger.com,1999:blog-7271615891521479902024-03-05T06:37:01.518-08:00Facendo camiño / dibujando el caminoAquí vengo dejando mis reflexiones desde enero de 2011, a veces en castellano -mi lengua materna-, e outras en galego -perdón polas fallas, que haberá e moitas- especialmente cando trate dos temas mais locais e nacionais galegos.Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.comBlogger134125tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-14847804705946027582022-03-26T04:40:00.005-07:002022-03-26T04:40:53.220-07:00Os tempos son chegados<p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"> 1. Afrontamos ya la crisis energética definitiva. Todas las fuentes fósiles se acercan a su máximo de producción y entre ellas la más importante, el petróleo, ya lo ha superado. De todos los "petróleos", el de mejor calidad, el apto para la fabricación del gasóleo que mueve la economía global, está desde hace tres años en franco retroceso.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">2. Ante esta realidad geológica, cualquier estrategia de subvencionar el coste de este combustible está abocada al fracaso a corto o medio plazo. Debemos afrontar ya el problema y organizar el futuro adaptado a una disponibilidad decreciente de gasóleo.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">3. Las consecuencias de la competencia global por el recurso son imprevisibles, pero en el mejor de los casos el encarecimiento y la posterior escasez son inevitables. Sus efectos en la economía también. De las olas que vienen, sin duda la del gasóleo será (es ya) la primera y la de mayor impacto en la economía global: el gasóleo es el transporte, la sangre del sistema.<br /></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">4. Un reciente artículo de Pedro Prieto en crisisenergetica.org expone que en España el 60% del petróleo importado se dedica a producir gasóleo (otras fracciones serían el 10% gasolina, el 4% GLPs...). <span style="font-family: inherit;"><span>El gasóleo producido se divide en tres tipos: el gasóleo A (coches, furgonetas), el gasóleo B (profesional, bonificado para determinados sectores: maquinaria agrícola e industrial, motores pesados, pesca) y el gasóleo C (más pesado, usado para calderas y sistemas de calefacción).</span></span> </span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">5. El consumo de ese gasóleo se reparte de la siguinte forma:</span></p><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHohdxtQjuGnrTweaCj9_h9iYRG1NLzyfe1DGL0awtxTjCFlO9WysJdwD0MwKt-rD7cHBDKeiSAso-oVJxKwkFMaflMD1sDBIZc6qViRKuSCELtucf2UFQgXgQY-kxWFAh214MFo8GQyK23o6UZL_85aM00XAGj_P7TZfdsoHLrB6vLMDOIraQmOSJ/s438/gasoleos%20espa%C3%B1a.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="175" data-original-width="438" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHohdxtQjuGnrTweaCj9_h9iYRG1NLzyfe1DGL0awtxTjCFlO9WysJdwD0MwKt-rD7cHBDKeiSAso-oVJxKwkFMaflMD1sDBIZc6qViRKuSCELtucf2UFQgXgQY-kxWFAh214MFo8GQyK23o6UZL_85aM00XAGj_P7TZfdsoHLrB6vLMDOIraQmOSJ/s320/gasoleos%20espa%C3%B1a.png" width="320" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"> </span><p></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Como vemos, la mitad aproximadamente del gasóleo producido se dedica al transporte pesado de personas y mercancías por carretera, mientras que la cuarta parte lo consume el vehículo privado y sólo una octava el gasóleo profesional. Por su parte, el consumo para calefacción e industria se reduce a un 6% del total.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">6. Si las previsiones de la Asociación Internacional de la Energía se cumplen, en 2025 podríamos disponer de aproximadamente la mitad de petróleo que durante el máximo de hace dos años. Aunque no fuera así de forma general -para todos los derivados-, las noticias de restricciones, racionamiento y compras aceleradas de gasóleo en el mercado internacional en los últimos días indican que esa tendencia muy probablemente se cumplirá para el éste debido al ya mencionado agotamiento del petróleo de mejor calidad.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">7. Lo previsible -y razonable- ante esa situación es que se pongan en marcha políticas (más bien a que no se obstaculicen las señales de precios) tendentes a reservar la mayor cantidad de este combustible para los usos en los que no es reemplazable: la agricultura, la pesca y la maquinaria pesada) y de forma temporal para el transporte pesado por carretera. Es decir, que a muy corto plazo se promueva el abandono del vehículo privado de motor diésel, y a medio plazo se articule la tantas veces reclamada red ferroviaria para el transporte de mercancías de media y larga distancia. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">8. Dado que esta evolución no se va a frenar, y las tensiones de precios tenderán por el contrario a incrementarse, urge comenzar ya a promover la transformación de los otros sectores dependientes del petróleo. En el sector agrario, hacia la reducción del uso de combustible, fertilizantes y pesticidas empleando prácticas agroecológícas y permaculturales y en el ganadero hacia la ganadería extensiva.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">9. El cambio de rumbo para el mundo rural supone un viraje de 180 grados en las políticas que hasta hoy mismo orientan a nuestras granjas hacia una mecanización e intensificación y que hoy se demuestran insostenibles. Una transición tan brutal necesita la asunción del problema por la sociedad, lo que precisa de un esfuerzo pedagógico y un compromiso por nuestros dirigentes similar al realizado frente e la pandemia. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">10. Por otro lado, el incremento generlizado de costes derivado del encarecimiento del petróleo, del gas y de la electricidad, reducirá la capacidad de gasto de la ciudadanía, ralentizando la economía y abocándonos a una nueva crisis de empleo. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">11. Para amortiguar ese incremento y garantizar un suministro energético mínimo para tod@s, deberemos intervenir las empresas energéticas: en este marco no podemos mantener unos oligopolios que actúan con opacidad e impunidad y que están aprovechando la carestía para obtener beneficios escandalosos. La sociedad no lo admitirá.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">12. Una empresa pública de la energía, complementada con la promoción de comunidades energéticas tanto para la autoproducción de electricidad como para mejorar el ahorro y la eficiencia serán claves para democratizar el acceso a lo básico. A la apertura de oportunidades legales debe sumarse el impulso a su implementación desde oficinas de asesoramiento de las administraciones locales, que pueden movilizarse también creando empresas municipales de energía renovable.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">13. Del mismo modo, la carestía y posible escasez de los alimentos ligada al inevitable colapso del sistema agroalimentario globalizado debe afrontarse también desde lo local, impulsando estrategias de producción alimentaria periurbana de vegetales y pequeños animales que integren el cierre de ciclo de la fracción orgánica de los residuos a través de su compostaje. </span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">14. En el mismo impulso a la soberanía alimentaria de nuestras villas y ciudades debemos integrarl la recuperación de la gestión pública del agua, que permita implementar estrategias de eficiencia reduciendo el impacto de la factura a través de tarificación por bloques e instalando dispositivos de ahorro de bajo coste en los hogares.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: medium;">15. La crisis económica que se avecina podría crear grandes bolsas de desempleo y exclusión. Para afrontarla, considero primordial la puesta en marcha por los municipios de estrategias locales de resiliencia, que creen comunidad a través de la formación en producción alimentaria, rehabilitación energética y energías renovables, y fomenten la creación de cooperativas pymes o empresas públicas que impulsen estos sectores generando comunidades más resilientes.</span><br /></span></p><p><span style="font-size: small;"><br /> </span></p><p><span style="font-size: small;"> </span></p><p><span style="font-size: small;"> Referencias: <br /></span></p><h2 class="story_title" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #222222; float: left; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; line-height: 26px; margin: 0px 0px 10px; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;">- Prieto, Pedro, 2022. "Pónganse en la cola para exigir ayudas o reducción de impuestos". En crisisenergetica.org</span></span></h2><p><span style="font-size: small;"> </span></p>Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-69473001128726509852021-03-29T04:26:00.003-07:002021-03-29T04:26:44.143-07:00 Dictamen del Comité Europeo de las Regiones — Agroecología<p>
</p><p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Dictamen del Comité
Europeo de las Regiones — Agroecología</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">(2021/C 106/05)</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Ponente:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Guillaume CROS
(FR/Verdes)</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Miembro de un gobierno
regional: Consejo Regional de Occitania</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">I. OBSERVACIONES
GENERALES</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">EL COMITÉ EUROPEO DE LAS
REGIONES</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Contexto</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">1. observa que la
pandemia de COVID-19 revela la importancia y la vulnerabilidad de
nuestros sistemas alimentarios en Europa y recuerda la necesidad de
contar con sistemas alimentarios resilientes y soberanos, donde la
viabilidad económica de los territorios rurales sea considerada
esencial;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">2. subraya que, ante los
peligros del calentamiento global, la extinción de la biodiversidad
y la degradación del suelo, esta pandemia urge a la Unión Europea a
adoptar nuevos enfoques de tipo agronómico, social y territorial que
protejan los recursos naturales, preserven la salud, promuevan la
renovación de las explotaciones agrícolas y tejan la cohesión
territorial;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">3. recuerda que la
reducción de las emisiones de gases de efecto invernadero en la
agricultura es la única opción viable hoy en día;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">4. recuerda que los
pastizales permanentes representan un tercio de la superficie
agrícola de la UE y desempeñan un papel fundamental porque fijan
grandes cantidades de sustancia orgánica al suelo y favorecen la
biodiversidad;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">5. observa la necesidad
de pasar de una lógica agrícola extractiva a una lógica circular,
en especial respecto al ciclo del carbono, el fósforo y el
nitrógeno, y de avanzar hacia una gestión sobria y económica de
los recursos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">6. recuerda que la
homogeneidad y la uniformidad de las semillas son perjudiciales para
la biodiversidad;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">7. observa que la salud
pública, el calentamiento global y el bienestar de los animales nos
obligan a cambiar nuestras prácticas ganaderas hacia unos métodos
de producción que desempeñen una función positiva para el medio
ambiente, en particular mediante la conservación de los pastos y el
desbroce de las superficies forestales, no pongan en peligro la salud
de los agricultores y de la población general, y respeten a los
animales. Es posible reducir el consumo de carne e impulsar al mismo
tiempo una ganadería sostenible;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">8. considera que la
calidad de vida de los ganaderos y el bienestar animal van de la mano
y merecen un enfoque distinto de la ganadería en el que el ganadero
deje de vender con pérdidas y respete a sus animales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">9. observa que muchas
explotaciones especializadas que compran grandes cantidades de
insumos (petróleo, fertilizantes, plaguicidas, antibióticos, etc.)
presentan una posición económica más frágil por sus elevados
costes de producción, su dependencia de las empresas proveedoras y
su mayor exposición a los riesgos económicos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">10. se congratula de las
estrategias «De la Granja a la Mesa» (F2F por sus siglas en inglés)
y sobre Biodiversidad propuestas por la Comisión Europea, que
requieren aportar importantes cambios a la política agrícola;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">11. observa que el
establecimiento de nuevos agricultores en superficies pequeñas o
medianas se ve obstaculizado por la dificultad de acceder al uso de
la tierra, ya sea en alquiler o en propiedad;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">El enfoque agroecológico</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">12. observa que la
propuesta de reducir de manera significativa, de aquí a 2030, el uso
de fertilizantes, plaguicidas y antibióticos químicos, y de
aumentar las zonas de interés ecológico presupone una
transformación sistémica de los métodos de producción agrícola;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">13. subraya que la
agroecología, que aprovecha al máximo los ecosistemas como factor
de producción conservando su capacidad de renovación, responde a
este desafío;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">14. recuerda que la
Organización de las Naciones Unidas para la Alimentación y la
Agricultura (FAO por sus siglas en inglés) resume la agroecología
en diez elementos interdependientes: diversidad, creación conjunta e
intercambio de conocimientos, sinergias, eficiencia, reciclaje,
resiliencia, valores humanos y sociales, cultura y tradiciones
alimentarias, gobernanza responsable, economía circular y solidaria;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">15. destaca la necesidad
de ver los residuos como recursos, tal es el caso de las aguas
regeneradas y con aportaciones de nutrientes esenciales, para el
riego de zonas deficitarias en agua, o bien del residuo de la paja de
cereales tratado como bien productivo para la ganadería,
bioconstrucción o para el mantillo;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">16. subraya que la
agroecología reduce la huella de carbono de la agricultura, favorece
la recuperación de la biodiversidad, asegura o restablece la
fertilidad del suelo, impide la contaminación del aire y del agua,
incrementa la resiliencia económica de las explotaciones y garantiza
una alimentación sana y accesible;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">17. subraya que la
agroecología no supone una vuelta al pasado, que es más compleja
que las prácticas agrícolas basadas en la química y el petróleo,
y que se trata de un tipo de agricultura inteligente que combina
actuaciones de carácter medioambiental, económico y social, así
como prácticas agronómicas y sociales resultantes de experimentos
innovadores, conocimientos e investigación pública;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">18. subraya que la
agroecología desarrolla una agricultura con y en la naturaleza;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">19. señala que la
agroecología genera suelos vivos, que favorecen la salud de las
plantas y fijan mucho carbono y agua, haciéndolos más resistentes a
la sequía y a las altas temperaturas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">20. subraya que la
agroecología tiene en cuenta las condiciones agroclimáticas e
históricas del lugar a la hora de seleccionar los cultivos que se
van a producir, las variedades, las razas y el calendario con el fin
de optimizar la resiliencia de las explotaciones ante posibles
peligros;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">21. señala que la
agroecología desarrolla explotaciones ganaderas de proporciones
humanas, al aire libre en la medida de lo posible, que aspiran a ser
autónomas en lo que respecta a la alimentación de los animales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">22. señala que la
agroecología implica un número mayor de:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">a) explotaciones pequeñas
o medianas que permitirán detener la disminución del empleo
agrícola y reactivar el establecimiento de jóvenes agricultores;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">b) redes de cooperación
entre las explotaciones;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">c) además de un vínculo
más estrecho con el resto de la población mediante un aumento de
los circuitos cortos y una mayor transformación local de los
productos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">23. considera que la
digitalización puede facilitar la gestión de determinadas prácticas
de producción y comercialización. Señala, no obstante, que el
desarrollo generalizado de maquinaria agroganadera automatizada y
conectada plantea la cuestión de la soberanía sobre los datos, que
tal vez quede fuera del control del agricultor. Considera que los
agricultores y ganaderos no deben externalizar el conocimiento
preciso de su explotación y deben conservar el derecho a reparar su
maquinaria;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Políticas de apoyo a la
transición agroecológica</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">24. señala que la
agroecología tiene en cuenta no solo la producción de alimentos,
sino el sistema alimentario en su conjunto, incluidas unas
condiciones de trabajo justas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">25. menciona que la
reforma de la política agrícola común (PAC) que se está
negociando actualmente, cuyo contenido esencial no responde a los
desafíos, ofrece sin embargo a los Estados miembros y a sus regiones
ciertos instrumentos de apoyo a la agroecología;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">26. celebra la nota
emitida por la Comisión Europea en octubre de 2020 a la atención
del Consejo Europeo, donde se identifican cuatro tipos posibles de
regímenes ecológicos, entre ellos, la agrosilvicultura y la
agroecología;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">27. observa que la
agroecología, que se basa en un tejido de explotaciones pequeñas y
medianas no se puede desarrollar si se siguen asignando pagos
directos de la PAC por hectárea y no por persona activa en la
explotación agrícola;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">28. señala que otras
políticas europeas (relativas a los mercados agrícolas, comercio
exterior, clima, semillas, agua, suelo, investigación, etc.) deberán
alinearse y adaptarse al enfoque agroecológico;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">29. considera la
agroecología como un instrumento para la gestión del turismo rural
sostenible;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">30. observa que la
investigación pública debe intensificar su apoyo a la agroecología;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">31. estima que al
promover un tejido conformado por explotaciones pequeñas y medianas,
modernizadas y adaptadas a los desafíos del siglo XXI, y al acercar
las zonas urbanas y rurales gracias a los circuitos cortos y a la
restauración colectiva basada en productos ecológicos y locales, la
agroecología constituirá un potente motor de revitalización de los
territorios y fortalecerá la cohesión entre las zonas rurales,
periurbanas y urbanas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">32. considera esencial
reforzar la posición de los agricultores y ganaderos en la cadena de
valor alimentaria, en particular a través de agrupaciones de
productores y agrupaciones locales de pequeñas y medianas empresas
agropecuarias que puedan generar economías de escala, con el fin de
obtener una remuneración más justa por su trabajo y contribuir así
al dinamismo de la economía local;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">II. RECOMENDACIONES
POLÍTICAS</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Reforma de la PAC</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">33. propone que la futura
PAC promueva aún más las prácticas agroecológicas, tales como:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>a) la diversificación de
los cultivos, que favorece que las explotaciones sean menos
vulnerables a los peligros naturales o sectoriales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>b) rotaciones largas y
asociaciones de plantas que mutualizan los beneficios agronómicos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>c) árboles, setos,
charcas, hábitats pedregosos alrededor de las parcelas o dentro de
estas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>d) el cultivo de plantas
leguminosas, que aportan nitrógeno al suelo de forma natural;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>e) la mezcla de especies
y variedades en la misma parcela;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>f) un cubrimiento
adecuado y constante del suelo que evite la erosión;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>g) la recuperación por
parte del agricultor de las semillas «antiguas» locales y de las
razas autóctonas de animales, mejor adaptadas a <span> </span>la zona y al clima;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>h) el
policultivo-ganadería;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>i) la introducción del
enfoque de defensa integral de los cultivos en sustitución del
enfoque químico;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">34. solicita que, a la
luz de las propuestas que ha formulado en su Dictamen sobre la PAC,
los regímenes ecológicos de la futura PAC incorporen los objetivos
cuantitativos de la Estrategia «F2F»: reducir las pérdidas de
nutrientes en al menos un 50 %, el uso de fertilizantes en al menos
un 20 %, el uso y el riesgo de los plaguicidas químicos en un 50 % y
de los antimicrobianos en un 50 %, con un 10 % de superficies de
interés ecológico y un 25 % de terrenos dedicados a la agricultura
biológica;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">35. pide al Parlamento y
al Consejo Europeos, en el marco del diálogo tripartito sobre la
futura política agrícola común, que apliquen los objetivos del
Pacto Verde; propone que al menos el 30 % del presupuesto del primer
pilar se asigne a nivel europeo a los regímenes ecológicos de cada
plan estratégico nacional (PEN);</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">36. señala que no todas
las explotaciones agrarias presentan las mismas condiciones en cuanto
a la sostenibilidad medioambiental. Las medidas medioambientales más
estrictas deberían ir acompañadas, a través del régimen ecológico
nacional, de una financiación y formación adecuadas que vendrían
determinadas por las especificidades medioambientales de cada Estado
miembro;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">37. recomienda, como se
indica en sus Dictámenes sobre la PAC y el pastoreo, que se amplíe
al conjunto de las explotaciones la condicionalidad respecto de los
derechos de los trabajadores agrícolas (introducción del concepto
de condicionalidad social) y de un límite máximo de densidad de los
animales en la explotación, y que se refuerce la condicionalidad con
respecto a la normativa sobre el bienestar animal;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">38. propone que se pase
progresivamente de un pago básico por hectárea a un pago básico
vinculado al número de personas activas en la explotación y que los
pagos directos se destinen de forma prioritaria a las explotaciones
agropecuarias pequeñas y medianas y a las prácticas agroecológicas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">39. propone que se
limiten significativamente los pagos directos por explotación;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">40. recomienda a los
Estados miembros, con el fin de impulsar la transición
agroecológica, la introducción de sistemas de bonificación o
penalización en el marco de los regímenes ecológicos de la nueva
política agrícola común: por ejemplo, una bonificación por una
mayor diversificación de los cultivos financiada con una
penalización por los fertilizantes y plaguicidas químicos, y los
antibióticos; una bonificación por dedicarse a una ganadería de
pastoreo financiada mediante una penalización por los gases de
efecto invernadero proporcional al número de animales rumiantes
criados;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">41. recomienda que el
sistema de bonificación y penalización descrito en el punto 40 sea
aplicado por los Estados miembros teniendo en cuenta sus prioridades
medioambientales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">42. recomienda que las
medidas del segundo pilar de la PAC den prioridad a:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>a) los modos de
producción agroecológica, incluida la agrosilvicultura, y sus
enfoques colectivos (cooperación);</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>b) el sistema de medidas
agroambientales y climáticas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>c) los circuitos cortos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>d) la restauración
colectiva basada en productos ecológicos y locales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>e) la formación y el
asesoramiento en agroecología, agrosilvicultura y pastoreo
agrosilvícola;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">43. solicita que se
modifique el artículo 65 (segundo pilar) del Reglamento sobre los
planes estratégicos nacionales (PEN), pasando de una lógica basada
en la superficie a otra fundamentada en el contrato agroecológico;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">44. recuerda la
propuesta, formulada en su Dictamen sobre la PAC, de supeditar el
apoyo a las inversiones a una auditoría medioambiental y de limitar
su presupuesto como máximo al 10 % de los fondos del segundo pilar;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">45. propone que la
Comisión Europea elabore una guía destinada a ofrecer apoyo
metodológico a las autoridades gestoras y a los agentes regionales
para que la movilización de las diferentes medidas voluntarias de la
PAC tenga en cuenta el proyecto agroecológico;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Prácticas agrarias</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">46. propone que la cría
de animales rumiantes se oriente hacia el pastoreo permanente,
excepto durante el invierno;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">47. solicita que la cría
intensiva industrializada de animales monogástricos (cerdos, aves de
corral), que genera numerosas externalidades negativas para la salud
pública y el medio ambiente, evolucione de manera progresiva hasta
desarrollarse total o parcialmente al aire libre, con un número
máximo de animales por nave y por hectárea de superficie de
alimentación animal;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">48. solicita que se ponga
fin a la cría en jaulas, como se ha pedido en la reciente iniciativa
ciudadana y como reclamó en su Dictamen sobre la PAC;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">49. propone, por el
bienestar de los animales, desarrollar el sacrificio en la granja y
pequeños mataderos locales;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">50. solicita que se
prorrogue más allá del 31 de diciembre de 2020 el régimen de
excepción que permite a los productores de aves de corral y conejos
sacrificar y transformar en la granja su producción con vistas a la
comercialización local en virtud del Reglamento (CE) n.o 853/2004
del Parlamento Europeo y del Consejo (1);</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">51. plantea que se
refuerce la propuesta de la Presidencia alemana de crear una etiqueta
europea de «bienestar animal»;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">52. recomienda igualmente
un etiquetado claro y obligatorio del modo de cría, que abarque el
ciclo de vida del animal, incluso su transporte, para que se
reconozca a los productores la mejora de sus prácticas y los
consumidores puedan elegir productos acordes a sus preferencias,
siguiendo el ejemplo del etiquetado europeo de los huevos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Otras políticas</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">53. recomienda que la
nueva normativa sobre sistemas alimentarios sostenibles, anunciada en
la Estrategia «F2F», establezca un marco jurídico que obligue a la
UE a emprender una auténtica transición agroecológica que
reoriente la demanda mediante un entorno favorable a la evolución de
los regímenes de alimentación, frene el aumento de la obesidad,
reduzca el consumo de carne, acorte los circuitos de suministro,
aumente el consumo de productos de temporada y disminuya
drásticamente el desperdicio de alimentos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">54. solicita a la
Comisión que fomente el desarrollo de los circuitos cortos:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">a) adaptando las reglas
de higiene y las normas a la transformación de los productos en la
granja y, de forma más general, aplicando la legislación
alimentaria de manera adecuada a los pequeños productores, así como
a las exigencias relativas al etiquetado;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">b) apoyando proyectos
locales y colectivos relacionados, en primer lugar, con los equipos
necesarios para la transformación local (matadero pequeño, matadero
móvil, plantas de preparación de hortalizas, cocina pública,
infraestructuras de mercados locales como lonjas públicas o
establecimientos de productos agrícolas, etc.) y, en segundo lugar,
con la constitución de pequeñas cooperativas locales de producción,
transformación y comercialización;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">55. propone que la UE
aplique las recomendaciones formuladas por el Parlamento Europeo en
su informe de iniciativa de 2017 (2) sobre la concentración de
tierras agrícolas en la UE y, en particular, la creación de un
«Observatorio Europeo de Tierras Agrícolas»; propone que la UE
aplique —en forma de Directiva europea, siguiendo el ejemplo de la
Directiva sobre el agua— las «Directrices voluntarias sobre la
gobernanza de la tierra» (3) adoptadas por la FAO en 2012, con el
fin de facilitar el acceso a la tierra y promover así el
establecimiento de jóvenes agricultores;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">56. insta a la Comisión
Europea a que proponga una nueva Directiva europea sobre los suelos
agrícolas para frenar la disminución de su contenido de sustancia
orgánica, detener su erosión y dar prioridad a la vida que se
desarrolla en el suelo en el marco de las prácticas agrícolas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">57. recomienda que se
refuercen las Directivas sobre el agua, excluyendo las exenciones
(Directiva sobre los nitratos);</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">58. recomienda que se
refuerce la puesta en práctica de la economía circular en el
tratamiento de los efluentes de la ganadería a fin de impulsar su
aprovechamiento agronómico (compost y fertilizantes orgánicos);</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">59. solicita que, con
arreglo a su Dictamen sobre los recursos genéticos agrícolas, una
nueva legislación europea sobre semillas dé vía libre a la
utilización y comercialización de las denominadas semillas
«antiguas», incluyendo en especial las modificaciones propuestas en
el nuevo Reglamento sobre agricultura ecológica para la inscripción
en el catálogo de semillas ecológicas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">60. solicita que, con el
propósito de fomentar la biodiversidad, la legislación de la UE
excluya las semillas genéticamente modificadas o manipuladas
mediante mutagénesis;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">61. solicita que el
beneficio para la sociedad y las externalidades positivas que se
derivan de esta transición deben tener una contrapartida económica
para los productores, con el fin de que estos sean partícipes de
dicha transición;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">62. recomienda, con
vistas a garantizar el derecho a una alimentación agroecológica
para toda la población, medidas tales como:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>a) la reducción del IVA
de los productos ecológicos, locales y de temporada;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>b) un vale de
alimentación de «proximidad» para estos mismos productos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><span> </span>c) un porcentaje
significativo de productos ecológicos, locales y de temporada en la
restauración colectiva;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">63. propone que los
pliegos de condiciones de las denominaciones de origen protegidas
(DOP) e indicaciones geográficas protegidas (IGP) incorporen las
prácticas agroecológicas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">64. solicita que la UE
deje de importar productos agrícolas que no respetan las normas
sociales y medioambientales europeas en la producción, como las
incluidas en la Estrategia «De la Granja a la Mesa», y compiten de
forma desleal con las industrias productivas europeas, y de exportar
a precios inferiores a los costes de producción europeos excedentes
europeos que, en muchas ocasiones, arruinan a los productores de
terceros países;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">65. recomienda, como en
su Dictamen sobre la PAC, que se establezcan nuevas normas
comerciales agrícolas multilaterales y bilaterales que sean más
justas, más solidarias e incorporen el enfoque agroecológico;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">66. solicita que se
preste un mayor apoyo en el ámbito europeo a la investigación
pública independiente en materia de agroecología y
agrosilvicultura, así como a la investigación conjunta entre
agricultores e investigadores, en el ámbito de las ciencias sociales
que estudian las dinámicas de transición sociotécnicas; celebra la
iniciativa de la Comisión de promover y coordinar una red de
experimentos agroecológicos;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Ámbito local y regional</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">67. recomienda que se
preste un apoyo muy activo a los entes locales y regionales con
vistas a la implantación de la agroecología, en particular para la
formación técnica de los nuevos operadores, la ayuda para fomentar
la instalación de jóvenes agricultores, el asesoramiento
independiente para los agricultores, el apoyo a los circuitos cortos
y a la transformación artesanal de los productos agrícolas, las
normas sobre propiedad agrícola y urbanismo, el desarrollo de zonas
agrícolas protegidas, la creación de granjas de demostración de
agroecología y los instrumentos para controlar la implantación de
la transición agroecológica;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">68. propone «contratos
de larga duración para la innovación agroecológica» entre grupos
de agricultores y la administración regional o local en el marco de
instrumentos de la Asociación Europea para la Innovación en materia
de Productividad y Sostenibilidad Agrícolas;</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">69. insta a la UE a que
coordine y dirija, como ya se ha hecho con el Pacto de los Alcaldes
para el Clima y la Energía, una red de municipios comprometidos con
la adopción de medidas en favor de sistemas agrícolas y
alimentarios resilientes y sostenibles.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Bruselas, 5 de febrero de
2021.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">El Presidente del Comité
Europeo de las Regiones</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Apostolos TZITZIKOSTAS</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">REFERENCIAS:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">(1) Reglamento (CE) n.o
853/2004 del Parlamento Europeo y del Consejo, de 29 de abril de
2004, por el que se establecen normas específicas de higiene de los
alimentos de origen animal (DO L 139 de 30.4.2004, p. 55).</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">(2) Parlamento Europeo
(2017),
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2017-0197_ES.html</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">(3)
http://www.fao.org/3/a-i2801f.pdf</p>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-42868423904668218892021-02-17T01:10:00.007-08:002021-02-21T10:37:37.812-08:00Podemos evitar este camino al desastre? Sobre el capitalismo catabólico. Traducción de Craig Collins en resilience.org<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">ADVERTENCIA: Este
artículo presenta una mirada inquebrantable a un futuro inminente
que debemos evitar a toda costa ... con la esperanza de que podamos
descubrir CÓMO.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">El capitalismo
catabólico no es el capitalismo de tus abuelos. En aquel entonces,
el capitalismo industrial se benefició principalmente del
crecimiento, impulsado por la abundante energía fósil. Pero los
siglos de energía barata y un pastel económico en constante
expansión han terminado; y también lo son los crecientes niveles de
vida que generaron. Incluso las últimas décadas de estancamiento,
burbujas impulsadas por la deuda y rescates gubernamentales están
llegando a su límite. El futuro del capitalismo se está volviendo
catabólico.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">En biología, el
catabolismo es un proceso metabólico destructivo que hace que un ser
vivo se canibalice a sí mismo. [1] El capitalismo catabólico es una
economía que se autocanibaliza y agota las energías, cuya
insaciable hambre de ganancias solo puede alimentarse destruyendo la
sociedad que la sustenta. [2] A medida que avanza por el camino hacia
la ruina, atiborrándose de un desastre autoinfligido tras otro, el
capitalismo catabólico reúne a una horda de tribales furiosos a su
alrededor. Los tribales cristianos blancos que ondean banderas,
portan armas y glorifican el caos y la violencia de la que prospera
el capitalismo catabólico. Estos guerreros santos racistas y
antigubernamentales se están convirtiendo en soldados de infantería
fanáticos del capitalismo catabólico. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">Beneficiarse del
colapso</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">Nuestra economía
global estancada se está quedando sin energía, devastando el
planeta y marinándose en sus propias toxinas. Pero es un error
pensar que el capitalismo no puede persistir sin crecimiento. La
principal directiva del capitalismo es el beneficio, no el
crecimiento. Por supuesto, un pastel económico en expansión crea
mayores oportunidades de lucro. Y, a largo plazo, un sistema
impulsado por las ganancias puede fallar sin él. Pero aquellos que
se benefician de este sistema no están dispuestos a levantar la mano
y salir del escenario de la historia solo porque el boom se ha
convertido en fracaso. Mientras aguantemos una economía que explota
a las personas y al planeta con fines de lucro, se pueden generar
grandes ganancias a partir de crisis, conflictos, desastres y
desesperación. </span>Al entrar en un período de desintegración
catabólica, los capitalistas más exitosos se convertirán en los
mercaderes de la calamidad, la extorsión, el saqueo y la guerra.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">En la era pasada de la expansión
industrial, los capitalistas catabólicos acechaban en las sombras de
la economía en crecimiento. Eran los traficantes ilícitos de armas,
drogas y sexo; los blanqueadores de dinero, especuladores, usureros,
cobradores de deudas y repo-men; los mercenarios, contrabandistas,
piratas, cazadores furtivos y comerciantes del mercado negro; los
volquetes de basura ilegales y las operaciones mineras, pesqueras y
madereras no reguladas. A medida que el sector productivo de la
economía hambriento de energía se atrofiaba, este corrosivo sector
catabólico se propagaba rápidamente. Se beneficia del conflicto, el
crimen y el desastre; escasez, acaparamiento y especulación;
aislamiento, desesperación y prejuicio; miedo, ira y caos.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Podemos ver el catabolismo en
funcionamiento en el fracturado panorama mediático actual. Los
gigantes del cable e Internet manipulan y monetizan a los usuarios.
Sus algoritmos personalizan y sensacionalizan el contenido,
incitándonos a seguir haciendo clic y desplazándonos. La curiosidad
nos lleva a las madrigueras de los conejos que alimentan nuestras
ansiedades y prejuicios mediante la comercialización de
conspiraciones salvajes, xenofobia, fanatismo religioso, patriotismo
chiflado y hostilidad racial.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Los fabricantes de armas también están
bien posicionados para cosechar ganancias catabólicas vendiendo
potencia de fuego cara a los gobiernos y armas pequeñas a
terroristas, super patriotas, supremacistas blancos, bandas de
narcotraficantes, criminales y un público temeroso. Las
contracciones catabólicas que se avecinan impulsarán la demanda de
su mercancía letal a niveles récord. [3]
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Las catástrofes autoinfligidas por el
capitalismo, desde pandemias hasta desastres climáticos como
sequías, huracanes, inundaciones e incendios forestales, ya están
impulsando los resultados de muchas corporaciones. [4] La recesión
inducida por Covid generó ganancias récord para las compañías de
tarjetas de crédito como Visa, ya que los trabajadores desempleados
recurrieron al plástico en lugar de los salarios para llegar a fin
de mes. Los fondos de cobertura y las firmas de capital privado han
impulsado préstamos de alto interés para pequeñas empresas
desesperadas. Los gigantes de Internet y de la droga como Facebook,
Microsoft, Amazon, Johnson & Johnson, CVS y Pfizer están
obteniendo grandes beneficios de la pandemia. [5]
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">A medida que el caos climático cobra
su precio, los especuladores del agua están presionando
agresivamente para privatizar los sistemas públicos de
almacenamiento y suministro de agua en todo el suroeste asolado por
la sequía. [6] Los especuladores financieros se están convirtiendo
en ricos magnates de la tierra a medida que el cambio climático
transforma las heladas praderas canadienses que han comprado en
valiosas tierras de cultivo. [7] Después de Katrina y Rita, la mayor
parte del socorro en casos de desastre en la costa del golfo se
destinó a grandes empresas ubicadas en las áreas menos dañadas por
los huracanes en lugar de las zonas más devastadas que lo
necesitaban. [8] Y, en California, los contratistas privados de
extinción de incendios están vendiendo sus servicios a propiedades
y corporaciones de lujo fuertemente aseguradas, mientras que los
bomberos públicos hambrientos de impuestos y los reclusos luchan por
evitar que los vecindarios se reduzcan a cenizas. [9]</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Incluso después de un año como 2020,
los estadounidenses tienen dificultades para imaginar un futuro de
convulsiva contracción catabólica. <span lang="es-ES">Asumen que
sus comunidades no estarán continuamente contaminadas por una
pandemia ni azotadas por huracanes, inundaciones, sequías e
incendios forestales. Esperan encontrar comida en los supermercados,
gasolina en las bombas, dinero en los cajeros automáticos,
electricidad en las líneas eléctricas y medicamentos en las
farmacias y hospitales. Pero 2020 parecerá una mera turbulencia
cuando la economía mundial hambrienta de energía finalmente entre
en picado. Los gobiernos se verán obligados a imponer medidas
draconianas para mantener la autoridad cuando el crédito se congele,
los activos financieros se vaporicen, los valores de las monedas
giren salvajemente y el transporte y el comercio internacionales se
detenga. En medio de las crisis financieras, los capitalistas
catabólicos avivarán el motor de las ganancias al hacerse cargo de
negocios en problemas, venderlos por repuestos, despedir a la fuerza
laboral y robar sus pensiones. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">Las firmas de
capital privado comprarán negocios en dificultades y las propiedades
abandonadas los despojarán de recursos valiosos y los venderán como
chatarra. Las operaciones de préstamos ilícitos cobrarán tasas de
interés escandalosas y contratarán matones para sacudir a los
prestatarios desesperados o obligarlos a servidumbre por contrato. En
lugar de invertir en negocios en dificultades, las ganancias
inesperadas se obtendrán apostando contra el crecimiento acumulando
recursos escasos o vendiendo en descubierto futuros, valores y
divisas. [10] </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">A medida que la
economía se estabiliza y crece la carga fiscal sobre la clase media
que se contrae, el capital catabólico evitará los impuestos al unir
a la clase media contra el gran gobierno y los altos impuestos. Por
supuesto, sus cabilderos, abogados y políticos se asegurarán de que
la "reforma fiscal" los beneficie mucho más que la clase
media. Los gobiernos estatales y locales hambrientos de impuestos se
verán obligados a destripar programas vitales o pedir prestado mucho
dinero para mantenerlos vivos. Al final, ambas estrategias dejarán
al gobierno en ruinas y profundamente endeudado. La escasez de
impuestos significa que los beneficios sociales, las protecciones
legales y reglamentarias y la propia sociedad moderna se sacrificarán
para alimentar los resultados finales. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">En nombre de la
reforma fiscal, los capitalistas catabólicos se beneficiarán
derribando las salvaguardias democráticas y las barreras legales. Se
desmantelarán las agencias reguladoras que alguna vez brindaron
alguna protección contra contaminadores, productos peligrosos,
lugares de trabajo inseguros, explotación laboral, robo de identidad
y fraude financiero. El crimen corporativo aumentará a medida que la
sociedad se arruine. Las instituciones de justicia, ley y seguridad
pública que gobiernan la sociedad se convertirán en las primeras
víctimas de esta ola de crímenes catabólicos. La seguridad pública
será desmantelada, privatizada y vendida a aquellos que aún puedan
pagarla. Los presupuestos de los tribunales se reducirán, las
cárceles privatizadas explotarán el trabajo de los convictos y la
policía rara vez responderá a los delitos cotidianos. En cambio,
las empresas de seguridad privada y las comunidades cerradas
protegerán a los ricos, mientras que el resto de nosotros nos vemos
obligados a depender de sistemas de alarma, perros, armas y, si
tenemos suerte, vecinos vigilantes para combatir el aumento de la
delincuencia. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">Para mantener su
autoridad y reprimir la disidencia, los presupuestos gubernamentales
se gastarán en militarizar a la policía con las últimas armas,
equipos antidisturbios, vigilancia y tecnologías de control de
multitudes. A medida que se destruyen los servicios públicos, el
seguro de desempleo y los programas de bienestar social, que carecen
de impuestos, los capitalistas catabólicos recogerán los cadáveres
de los gobiernos en quiebra. [11] El transporte público en ruinas y
las carreteras en descomposición se transformarán en vías
privadas, mantenidas por mano de obra convicta o por contrato.
Después de presionar a los gobiernos en quiebra para que vendan los
servicios públicos, el almacenamiento de agua y los sistemas de
gestión de desechos, las corporaciones brindarán estos servicios
esenciales solo a las empresas y comunidades que puedan pagarlos. Y,
a medida que las escuelas públicas y las bibliotecas se arruinen,
las academias privadas exclusivas emplearán a una fracción de los
maestros y profesores desempleados para educar a una clase cada vez
más reducida de estudiantes ricos. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">Una alianza oscura </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">En un período de
creciente escasez, los extractores de recursos se convertirán en los
principales beneficiarios de la contracción catabólica. A pesar de
las desastrosas consecuencias climáticas, las compañías petroleras
y los gobiernos estadounidenses, rusos, canadienses, chinos y
escandinavos ya están compitiendo por bombear hidrocarburos fuera de
un océano Ártico sin hielo. [12] Las empresas de energía, agua,
agricultura, madera y minería están desplegando su poder de
cabildeo para privatizar por completo los recursos vitales y mejorar
sus resultados con subsidios gubernamentales, exenciones fiscales y
"alivio regulatorio".</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="es-ES">A medida que la
economía se contrae, los poderosos conglomerados de recursos pueden
maximizar las ganancias formando cárteles, acumulando recursos
esenciales, arrinconando los mercados y haciendo subir los precios al
tiempo que bloquean las protecciones ambientales y la distribución
justa. Una poderosa alianza entre los especuladores extractivos y
catabólicos podría ejercer una presión irresistible sobre los
gobiernos insolventes para que ignoren las leyes ambientales y abran
las tierras públicas y las costas a la perforación en alta mar, el
fracking, la minería del carbón y la extracción de arenas
bituminosas sin regular. Los extractores de recursos ilegales y las
operaciones de caza furtiva delictivas proliferarán en condiciones
corruptas y catabólicas</span> en las que se abandonan las
protecciones legales y se pueden alcanzar acuerdos turbios con
agentes de poder locales para maximizar la explotación laboral y de
recursos. Para pagar la deuda del gobierno, los parques nacionales y
las áreas silvestres pueden venderse y transformarse en costosos
complejos turísticos privados, mientras que las tierras públicas y
los bosques nacionales se subastan a empresas de energía, madera y
minería.<br /><br />Tribalismo: cruzados catabólicos del capitalismo<br /><br />A
medida que el sector catabólico gana mayor peso económico, también
busca poder político. Pero el catabolismo tiene un grave problema de
imagen. Debe encubrir sus motivos malignos cultivando una base de
poder que glorificará y acelerará las condiciones de desintegración
en las que prospera. El tribalismo virulento se ha convertido en el
socio político ideal del catabolismo. Encendiendo el odio nacional,
racial y religioso, incitando a conflictos violentos, a desmantelar
la democracia e ignorar los derechos humanos y despreciando las
protecciones ambientales el tribalismo genera una base de poder
extremista y un campo de batalla rentable para el capital
catabólico.<br /><br />Es difícil negar la conexión petrolera entre el
tribalismo fanático en los Estados Unidos y el Medio Oriente. El
tribalismo reaccionario musulmán y cristiano surgió de los dos
lugares del planeta que han experimentado los auges y caídas más
desestabilizadoras de la adicción extrema al petróleo. Tanto las
altas como las bajas de la adicción al petróleo han deformado y
destrozado el tejido social de Estados Unidos y el Medio Oriente. Han
generado disparidades excesivas de riqueza y poder; inestabilidad
extrema y dislocación social; y las crecientes esperanzas y las
frustradas expectativas de "la buena vida" salieron mal.
[13] Estos traumas económicos han sentado las bases para reacciones
religiosas ultraconservadoras a la decadencia disruptiva de la
sociedad moderna tanto en el Medio Oriente como en los Estados
Unidos.<br /><br />El tribalismo desenfrenado es un síntoma de la
difícil situación ecocida y hambrienta de energía del capitalismo
global. El tribalismo religioso fue impulsado por el impulso de
Occidente para controlar y consumir las reservas de petróleo
restantes del planeta a pesar de los desastres climáticos que
causarían [14]. La avalancha de refugiados climáticos y de los
conflictos desesperados de Oriente Medio está directamente
relacionada con la intervención militar occidental, las
petrotiranías represivas, las insurrecciones yihadistas, los
conflictos estatales fallidos y la escasez de agua y alimentos
inducida por el clima. [15] En Occidente, la islamofobia es una
reacción tribalista promocionada por los medios y el púlpito a la
incapacidad de la lenta economía mundial para absorber a estos
refugiados en una clase media cada vez más reducida.<br /><br />No es
casualidad que el globalismo y los inmigrantes extranjeros sean
objetivos populares de los políticos tribales que buscan construir
una base de poder xenófoba para su gobierno autocrático. La
necesidad de creer que un líder fuerte puede restaurar "los
buenos viejos tiempos" genera un ferviente seguimiento de los
tiranos tribales en todas partes, aunque sus falsas promesas y
soluciones egoístas solo empeoran las cosas. Una vez en el cargo,
los autócratas, desde Irán y Hungría hasta India y Estados Unidos,
han reunido su base tribal expulsando a los extranjeros, socavando la
democracia, castigando la deslealtad y la disidencia, y afirmando que
todo se irá al infierno sin ellos.<br /><br />En el corazón de cada
credo tribalista hay una gran mentira. Los tribales deben negar el
hecho de que la humanidad enfrenta una crisis ecocida de proporciones
planetarias. Admitir que nuestra supervivencia como especie ahora
requiere que antepongamos nuestra humanidad compartida a nuestras
rivalidades tribales es herejía y traición. La lealtad tribal debe
ser lo primero. Las tribus raciales, religiosas y nacionalistas deben
expulsar y vencer a sus enemigos para restaurar la prosperidad y la
grandeza de su tribu. Prefieren luchar por estas diferencias
raciales, religiosas y nacionalistas imaginadas culturalmente,
mientras que los peligros reales que enfrentamos como especie
amenazan nuestra propia existencia. Los tribales quieren asegurarse
la reserva de las mejores tumbonas del Titanic.<br /><br />Escondido
detrás de la bandera, la Biblia y la segunda enmienda, el tribalismo
armado en los Estados Unidos proporciona al capital catabólico un
compañero político ideal. [16] Al montar en escopeta, estos
patriotas guerreros santos glorifican la violencia nihilista que
alimenta las ganancias catabólicas. La elección de un presidente
negro con un nombre sospechosamente árabe proporcionó a los
tribales una prueba más de que la civilización cristiana blanca
estaba al borde del colapso. La mayoría se convirtieron en cruzados
del Tea Party. Pero una gran cosecha de milicianos tribales creían
que Estados Unidos se había convertido en un estado profundo, una
tiranía socialista, dirigida por un illuminati judío global, que no
podía ser expulsado del poder. Antes de 2008, había alrededor de 50
grupos de milicias en Estados Unidos; después de la elección de
Obama, más de 200. [17]<br /><br />En 2016, los tribales del Tea Party
convergieron detrás del movimiento MAGA de Trump. Su elección les
dio un patrocinador en la Casa Blanca que afirmó sus creencias
tribalistas. Sin embargo, debilitó la posición relativa de las
milicias radicales que creían que la violencia era el único camino
hacia el poder. La derrota electoral de Trump cuatro años después
se ha convertido en una bonanza de reclutamiento de milicias al
validar su convicción de que el nacionalismo cristiano blanco sólo
puede lograr un poder duradero a través del cañón de una
pistola.<br /><br />La propaganda de reelección de los medios de
comunicación de Trump llevó a muchos tribales del MAGA a creer en
su fantasía de "elección robada". Era mucho más fácil
llorar: "¡Nos han robado!" que admitir el hecho de que una
amplia coalición multirracial le ganó en las urnas. "¡Detén
el robo!" se convirtió en un grito de batalla unificador para
los tribalistas del MAGA que destrozaron la capital para demostrar su
heroico patriotismo.<br /><br />El debate sobre si el fallido golpe
legislativo de Trump ayudó o dificultó la causa tribalista.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Incluso los líderes tribales que
admiten en privado que las elecciones no fueron robadas reconocen el
valor propagandístico de mantener vivo el mito [18]. Al igual que
Waco y Ruby Ridge, "Stop the Steal!" pasará a la historia
tribalista como un esfuerzo valiente para salvar a Estados Unidos de
la tiranía socialista impía. Pero a los políticos republicanos les
preocupa que los votantes del MAGA abandonen la política electoral
por completo si creen que el sistema está manipulado. Algunos temen
que el voto conservador se divida si los tribales MAGA de Trump crean
su propio partido. Otros están tratando de librar al Partido
Republicano de la corriente principal de los republicanos y hacer del
partido un pabellón psiquiátrico para los tribalistas
chiflados.<br /><br />Las secuelas del fallido golpe de Trump podrían
convertirse en una ganancia inesperada de reclutamiento para las
milicias nacionalistas blancas. Después del 6 de enero, más niños
blancos enojados pueden sentir que unirse a una tribu de pesados
vestidos de camuflaje y armados con rifles les da un impulso de poder
e importancia. Pero a pesar de su postura militante, pocos de los
guerreros de fin de semana del movimiento de milicias tienen
experiencia en organizar insurgencias generalizadas.<br /><br />Los
grupos más serios se construyen alrededor de pequeñas unidades
terroristas secretas diseñadas para instigar el miedo, el caos y el
conflicto, no para organizar revueltas populistas. Su sórdida
historia de violentas luchas internas y arrestos constantes, más su
deseo de reclutar miembros con entrenamiento militar o policial, los
deja vulnerables a la infiltración encubierta [19]. Estos problemas
hacen que las milicias sean incapaces de manejar rápidos aumentos de
afiliación, y mucho menos liderar insurrecciones populistas.<br /><br />Pero
la infiltración funciona en ambos sentidos. Las milicias tienen
muchos simpatizantes y conexiones encubiertas dentro del ejército,
la policía y el Partido Republicano. [20] Si estos aspirantes a
soldados de asalto se vuelven más disciplinados y políticamente
conectados, podrían desempeñar el papel que jugaron los escuadrones
de la muerte latinoamericanos y las camisas marrones alemanas para
llevar al poder a dictadores represivos y aplastar la disidencia
democrática. [21] Es importante recordar que los alborotadores, ex
soldados y ex policías borrachos de las cervecerías alemanas se
transformaron finalmente en los mortíferos Storm Troopers de Hitler.
Lo mismo podría pasar aquí.<br /><br />Pero tomar el poder no es
necesario para satisfacer las necesidades del capital catabólico.
Incluso en su estado fragmentado y desorganizado, los políticos del
MAGA y los milicianos tribales ya están acelerando el tipo de
fanatismo, caos y conflicto que pueden ser altamente rentables para
quienes están preparados para capitalizar el colapso. Uno de los
pocos puntos de acuerdo dentro del movimiento de milicias dividido en
facciones es su creciente compromiso con una estrategia de
"aceleracionismo". Las milicias aceleracionistas creen que
la modernidad ha alcanzado tal nivel de degeneración y corrupción
que no puede ser rescatada a través de movimientos de masas u otros
medios políticos. En cambio, la sociedad moderna debe ser conducida
al colapso apocalíptico a través de actos terroristas de violencia
[22].<br /><br />Para servir a los intereses del capital catabólico,
esta estrategia insensata y demoledora requiere nada más que
organizar redes difusas de células terroristas para apuntar, atacar
y deslegitimar las instituciones políticas ya corrompidas por una
economía catabólica. Los políticos del MAGA inflaman estas
condiciones catabólicas al perseguir versiones políticas de la
misma estrategia aceleracionista dentro del Congreso. [23] El hecho
de no condenar a Trump por incitar abiertamente a un intento de golpe
de Estado después de que las tácticas de supresión de votantes no
lograron obtener victorias republicanas son solo dos ejemplos de los
ataques aceleracionistas del Partido Republicano contra el sistema
electoral.<br /><br />Algunos aceleracionistas tribales incluso condenan
el capitalismo. Pero su oposición confusa y mal dirigida no tiene
nada que ver con eliminar un sistema que explota a las personas y al
planeta. El anti-capitalismo tribal tiene como objetivo eliminar un
illuminati global de capitalistas judíos liberales que supuestamente
controlan el "Orden Mundial". Los tribales cristianos
blancos acorralarían y exterminarían a los miembros de esta orden
impía y librarían una feroz batalla por la supremacía tribal sobre
los recursos en extinción del planeta. En palabras del líder
supremacista blanco Ben Klassen, “Estamos decididos a que el
ganador se lo lleve todo, que la Raza Blanca debe colonizar, ocupar y
habitar todo, y nos referimos a todo, el territorio benéfico del
Planeta Tierra ... O la Raza Blanca toma todo y habita todo o nos
ahogaremos en un mar de carreras de barro. El mundo se está
volviendo demasiado poblado para sostenernos a nosotros y a ellos ”.
[24]<br /><br />A medida que la economía mundial se estanca y se
deshace, los movimientos radicales de izquierda y derecha se
benefician del fracaso del centro político para generar crecimiento.
Pero, a diferencia de la derecha tribalista, la oposición de la
izquierda al capitalismo industrial ofrece una alternativa positiva
al gobierno corporativo. Rechaza el tribalismo y lucha por forjar la
solidaridad humana contra un sistema catabólico en guerra con las
personas y la Tierra. Busca construir una sociedad equitativa que
pueda prosperar y vivir en paz dentro de los límites de nuestro
planeta finito. [25] Este futuro libre de carbono requiere un
programa de simplificación radical y localización democrática, no
violencia, caos, terror y destrucción. También requiere una
insurrección pacífica masiva para frenar, cambiar las cosas y salir
del camino hacia la ruina [26].<br /><br />Estamos muy lejos de construir
un movimiento con el propósito común y el poder político de
cambiar las cosas. Sin embargo, la lucha por un Green New Deal (GND)
crea un punto focal, un centro de gravedad, para unir los elementos
dispares de un Movimiento de Resistencia Verde emergente. Es probable
que haya desacuerdos y tensiones dentro de este movimiento
incipiente. Por ejemplo, la cuestión de si podemos o no hacer crecer
nuestro camino hacia un futuro verde es una fuente importante de
controversia. Pero el GND comienza a crear un proyecto común que
todos los que luchan por la justicia económica, social o ambiental
pueden respaldar. Los proyectos comunes fomentan la empatía, la
comprensión, la solidaridad y la cooperación entre organizaciones y
personas que recién comienzan a reconocer que sus luchas son parte
de un movimiento más amplio. En este momento parece imperativo que
se construya una unidad amplia en torno a la abolición de una
máquina del fin del mundo en guerra con las personas y el planeta.
Espero poder contar más sobre este desafío en futuros artículos.</p><p style="margin-bottom: 0cm;">(Artículooriginal y referencias en <a href="https://www.resilience.org/stories/2021-02-16/can-we-exit-this-road-to-ruin/" target="_blank">https://www.resilience.org/stories/2021-02-16/can-we-exit-this-road-to-ruin/</a>)<br /></p>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-3871935607082029042020-12-08T12:02:00.002-08:002020-12-15T23:55:25.063-08:00A Pancha, unha moeda local?<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"><br />O Concello de Ribadeo ten
unha longa tradición de cooperación co potente sector comercial e
hostaleiro, en tempos de crise e de bonanza tamén. As iniciativas de
promoción levadas desde a oficina de desenvolvemento local ó longo
destes anos foron reforzando o papel da nosa vila como capital
comercial e de ocio dunha ampla comarca que vai desde Foz até Navia
-abranguendo até Pontenova e Vegadeo polo sur- concellos que suman
unha poboación de preto de 50.000 habitantes. Ribadeo é tamén un
referente turístico a nivel estatal e mesmo internacional, como
amosan os datos de visitas e ocupación que cada ano nos achegan os
medios.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Lamentablemente, esta
crise global da Covid-19 que nos obriga a limitar esa tradición tan
arraigada de xuntarnos cos amigos e a familia nos bares -e impide a
chegada de visitantes de fóra- ten unha pegada económica máis
forte nos territorios que basean a súa economía no turismo e a
hostalería. Así, países como España, comunidades autónomas como
as mediterráneas ou vilas como Ribadeo sofren con máis forza a
crise ca outras máis centradas no sector primario ou na industria,
que seguen a traballar con certa normalidade. Nesta situación,
recuperar as <i>panchas</i> e mesmo reforzalas nesta fin do 2020 é
unha iniciativa máis de apoio ó sector comprensible e plausible.
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7uXQ_xuDTOsb5px3budmhZwC39sIYm8ocJVuDOgolgsnUKXJaKcYHAdWNAcoQBw8xqteqFcpv9zW8dNp-evuS2m6LAgDaWjhKo-LEKRAeod9PDP0WAITQQ4otRTjzxmLTPeHRfEPlltg/s512/Pancha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="362" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7uXQ_xuDTOsb5px3budmhZwC39sIYm8ocJVuDOgolgsnUKXJaKcYHAdWNAcoQBw8xqteqFcpv9zW8dNp-evuS2m6LAgDaWjhKo-LEKRAeod9PDP0WAITQQ4otRTjzxmLTPeHRfEPlltg/s320/Pancha.jpg" /></a></div>En realidade as <i>panchas</i>
veñen sendo unha subvención do 33% das compras que facemos nos
locais participantes na iniciativa con cargo ó orzamento municipal.
Pagamos 30€ e dannos 40 <i>panchas</i>, logo por cada 3 euros de
gasto no comercio local temos outro con cargo ó orzamento público.
A filosofía detrás desta iniciativa da administración local é
mitigar (combater?) a tendencia global de mandar fóra de Ribadeo os
cartos que ingresamos polo noso traballo ou pensión, engrosando as
contas de grandes empresas multinacionais e os petos dos seus
executivos.<p></p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Calquera de nos pode
facer un sinxelo cálculo de onde manda os cartos que cobra cada mes.
Cantos van a unha multinacional da distribución alimentaria, cantos
a unha multinacional da enerxía, cantos a unha multinacional das
telecomunicacións, cantos a unha multinacional do petróleo, cantos
quedan no banco e cantos quedan en Ribadeo. Veremos que estes últimos
son unha parte pequena. De todos eles, coa <i>pancha</i> facemos unha
sorte de guerrilla ós hipermercados e a internet, parte non pequena
do problema -queda para outro día a reflexión sobre como atallar o
resto das fugas-.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">As <i>panchas</i>
anímannos a gastar localmente, porén, esas <i>panchas</i> recibidas
pola hostalería e o comercio son intercambiadas por euros na oficina
de Abanca e aí remata o conto (mesmo como na Cenicienta, hai unha
hora tope, un día no que remata a experiencia). Pola outra banda, quen non ten cartos non pode adquirir <i>panchas </i>nin beneficiarse dese desconto. Pode considerarse
esto unha moeda local? O obxectivo das moedas locais é<i><b> fondamente
social</b></i>. Procuran a dinamización de toda a economía comunitaria facilitando o intercambio de produtos e servizos entre todos os membros da comunidade, entendendo que tod@s temos algo que achegar.
Polo tanto, para poder considerar as <i>panchas</i> unha auténtica
moeda local a participación e os seus beneficios deberan poder estenderse a toda a
sociedade ribadense alén do comercio e da hostalería, fortalecendo e integrando a comunidade e diversificando a economía local.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Por exemplo, se foramos
quen de incluír no proxecto ós provedores dese sector hostaleiro e comercial ás súas traballadoras,
as relacións coa administración local e as súas empregadas, as asociacións de
voluntariado e a súa labor, creando oportunidades para as persoas desempregadas, etc., mesmo poderían agromar novas iniciativas,
reducirse a nosa dependencia do sector servicios, axudar a integrarse na
economía social a quen non ten ingresos convencionais... En definitiva, para facer desta unha auténtica
moeda local que dinamice e diversifique a nosa economía, e faga a
Ribadeo máis resistente ante esta e as vindeiras crises, cómpre
estudar a posibilidade de facer algunhas mudanzas no seu deseño, que
poderían ser as seguintes ou outras diferentes:</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">- As <i>panchas</i>
mantéñense en circulación indefinidamente.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">- A maiores da compra,
pódense obter <i>panchas</i> participando en programas de
voluntariado social ou ambiental organizados polo Concello ou
asociacións locais de interese social.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">- O Concello e as
empresas locais interesadas en dinamizar a economía local poden
chegar a acordos voluntarios cos seus traballadores para pagar salarios
parcialmente en <i>panchas</i></p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">- Poden conseguirse <i>panchas</i> participando nun banco de tempo local para
intercambiar produtos (excedentes de produción das hortas, obxectos de segunda man, etc.) e servizos entre veciñ@s (“dou clases por x
panchas”, “admito panchas como pago polas miñas mazás” ou
“vendo a miña bici vella por x panchas”).
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">- O Concello podería
admitir <i>panchas</i> para pagar os impostos ou taxas municipais,
animando a máis comercios a integrarse na iniciativa e admitilas
tamén como forma de pago.</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">En definitiva, unha
auténtica moeda local ten un grande potencial de dinamización da
economía, mais para iso as <i>panchas</i> precisan ir máis aló e
implicar no seu deseño e implementación a boa parte da sociedade
ribadense -a maiores de ACISA e do Concello-. É unha ferramenta que
está ó noso dispor, que sempre estamos a tempo de poñer a camiñar e coa
que podemos "salvarnos" a nós mesmas: por sorte vivimos nuhha terra
privilexiada na que case temos todo canto precisamos para unha vida digna. “El milagro de Worgl”, película alemá do 2018 sobre un caso real na Austria
de entreguerras, axudará a comprender o seu potencial -e tamén as
dificultades da súa implementación-.</p>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-80962214702721999792020-04-10T01:30:00.001-07:002020-04-10T01:30:19.971-07:00Triaxe
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Fallan os datos certos,
mais estamos a primeiros de abril, neses días nos que as UCIs do
Estado agardaban estar no máximo de saturación. O momento máis
perigoso, o que segundo as novas que chegaban de Italia os médicos,
espantados, tiñan que decidir a quen se lle pon o respirador, e polo
tanto quen vive e quen morre. Novas con discursos dos Países Baixos
sobre unha presunta cultura diferenciada, con idade límite para
ocupar esas camas limitadas, novas sobre instrucións da Generalitat
de non levar ós hospitais ás persoas maiores afectadas polo Covid
19.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
A decisión entre a vida e
a morte, esa triaxe que din comezou a aplicar Napoleón nas súas
guerras, ten forzosamente que ser a máis dura decisión para as
profesionais da medicina, mais de ser certas esas novas, non parece
selo tanto para algunhas profesionais da política, quizais confiadas
en que cando chegue o momento sempre serán as elixidas, sempre terán
cama nun deses hospitais privados para os que valorar a incidencia
económica das decisións médicas forma parte do negocio.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Pero interésame neste
punto determe no valor das vidas, e concretamente na falla de debate
á hora de decidir que, á hora da verdade, as persoas vellas deben
morrer. Nese intre crucial calquera de nós dariamos a vida pola das
fillas, certo, pero máis aló diso quero chamar a atención sobre o
deslexo cultural que nestas dúas xeracións fomos asumindo sobre o
coidado das nosas maiores.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Quizais consecuencia da
veneración que este sistema fai da tecnoloxía (da nova, da novísima
tecnoloxía), ou simplemente da baixada da natalidade -a mocidade é
un ben escaso- a xente nova acadou unha relevancia que nunca tivo.
Afeitas ós móbiles, tablets, ordenadores, esas que onte programaban
o vídeo e agora teñen a súa canle de Youtube, esas que se viven
nunhas redes sociais que, como a TV, máis que ferramenta de
transmisión de cultura e emocións, convirtironse nun aditivo
pasatempo -no que perdemos a vida mentres a vida pasa- pasaron de ser
aprendices a mestres, de extras a protagonistas, en poucos anos.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Certo, unha relevancia
falsa, que as fai ocupar minutos nos medios pero non outorga
estabilidade laboral, un recoñecemento baleiro, que non se traduce
nun compromiso social para darlles un futuro, como aqueles premios do
Feijoo ás tituladas que consistía nunha maleta coa que marchar do
país. Quizáis formando todo parte dunha estratexia de márqueting,
nun mercado que as ve presas moi fáciles do consumismo no que
medraron, cheos de xoguetes, roupa e tecnoloxía no canto de irmáns.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
E pola misma razón, as
nosas maiores, desconectadas desa nova escuma da vida, desa
efervescencia tecnolóxica consumista, en boa medida voluntaria e
sabiamente, desde un xuizo máis fondo -o que dá o tempo vivido- do
que ten ou non importancia na nosa existencia, van quedando fóra dos
circuítos do consumo e da relevancia social. A súa sabedoría é
vista como inútil para os tempos que corren; ritmos que superan por
primeira vez na historia da humanidade a velocidade natural da vida
humana obrigándonos a unha actualización tecnolóxica cada poucos
anos.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
A xente vella, encarnación
da experiencia e do coñecemento acumulado, é hoxe vista coma unha
carga inútil para esta sociedade. Unha sociedade descerebrada, que
corre velozmente a ningures, envoltorios baleiros, burbullas de ar.
Deixar morrer os vellos, que non pagan a pena esas vidas. Esta opción
polo rápido descarte das persoas maiores é a cristalización final
dunha tendencia de décadas, na que de a poucos fomos desprezando o
valor do moito que aínda nos achegan e do moito que lles adebedamos.</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="gl-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
No mundo tralo
coronavirus, tamén deberemos repensar a posición das nosas maiores
na familia. Como con tantas outras cousas, deberemos ser capaces de
tomar perspectiva, saír deste século de excepción (o do petróleo)
que estamos a rematar, analizar e decidir, con xustiza e humanidade.</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-57129978258039077182020-04-07T14:42:00.001-07:002020-04-07T14:42:23.855-07:00Deus Ex Machina VS Cisne Negro
<div style="margin-bottom: 0cm;">
No me avergüenza reconocer que hace
solo unos días aprendí lo que significa un “cisne negro”. Fue
en mi blog de cabecera “Crashoil” del gran Antonio Turiel sobre
el pico del petróleo, que hacía referencia al Covid-19 como un
cisne negro. Corrí a informarme a la wikipedia, y digamos que un
cisne negro es un suceso inesperado que lo cambia todo -a peor-. Una
catástrofe que desequilibra definitivamente la balanza, que rompe un
equilibrio -inestable- para obligar a un enorme cambio sistémico.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
El matiz del “equilibrio inestable”
previo no es baladí, porque una tercera característica de los
cisnes negros es que -a toro pasado- son explicables. Había razones
ocultas, o escasamente difundidas, que nos podrían haber prevenido
de la posibilidad de tal suceso, o de sus efectos catastróficos
sobre la marcha de las cosas. Ejemplos de cisnes negros en la
historia podrían ser el inicio de la primera guerra mundial, los
atentados del 11S o la caída de Lehman Brothers en 2008. Supongo que
a nivel planetario, el meteorito que extinguió a los dinosaurios y
propició el dominio actual de los mamíferos podría también
considerarse un cisne negro.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
El COVID-19 es una de esas catástrofes
anunciadas por los expertos, que viene a descolocar un sistema económico mundial que ya estaba
tocado por la crisis nunca superada de 2008, introduciendo más
entropía en un sistema energético que ya estaba en la espiral de
bajada de precios (destrucción de la oferta menos competitiva)
previa a la siguiente subida de precios (destrucción de la demanda
menos pudiente). Avisa Antonio que la bajada brutal del precio puede
hacer explotar la burbuja del carísimo fracking USA, y incentivar
inestabilidades en los países productores (los portaviones USA
frente a Venezuela serían un indicio a seguir).</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En todo caso, la caída de la actividad
económica que se anticipa próxima a un 20% del PIB a nivel mundial, muy superior a la de 2008, y las
incertidumbres sobre nuevas oleadas futuras, sin duda alterarán los planes de personas e instituciones (aún no nos podemos hacer una idea), desatando las
cifras del desempleo y obligando, entiendo yo, a los gobiernos a tomar cartas en el asunto para
evitar que “chalecos amarillos” de todo el mundo se lleven
por delante ejecutivos e incluso sistemas políticos. Pienso que para
reconducir la situación tendremos que jugar la carta del Deus Ex
Machina.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
La figura del Deus Ex Machina (este también lo aprendí hace unos pocos años) viene a ser cuando en medio de la
trama de una obra dramática (viene del teatro clásico) aparece
inopinadamente un dios salvador que arregla el problema. Hoy, en general, un personaje o suceso
que no había aparecido antes y que hoy suele criticarse como una
salida fácil del guionista (ese séptimo de caballería que llegaba
en el momento justo, las águilas gigantes del Señor de los Anillos
o cuando al final “todo era un sueño”).</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Pues si, necesitaremos un Deus Ex
Machina, algo nuevo, diferente e inesperado que obviamente no
va a llegar del cielo. Algo inimaginable en el contexto actual,
inviable dentro de las normas asumidas, que habremos de inventar e
implementar. Algo que romperá esas normas desde arriba
para evitar que las rompamos desde abajo. Algo que nos permita salvar
a todas.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
El primer paso ha sido dado. En el mundo
entero se ha priorizado la vida sobre el interés económico. Quizás,
seguramente, porque sin hacerlo ese interés habría sucumbido de
todas formas, pero incluso si ha sido por eso, ese movimiento supone
el reconocimiento de una debilidad. Existe una línea que ni siquiera
los grandes poderes económicos del planeta han podido traspasar: la
vida (muchas vidas).</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Debemos aprovechar el momento. No
podemos permitir que se nos venda mañana la propia vida como una deuda
a pagar. ¿A quien? ¿Al poder financiero? ¿A los multimillonarios que
amasan su riqueza con el esfuerzo ajeno?</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Situada la vida en el centro, tras la
todavía incalculable crisis gobal que vamos a enfrentar defendamos sin dudarlo una recuperación que mantenga la vida como vara de medida para cada decisión. La vida
digna, el mínimo vital garantizado para todas: nadie sin casa, nadie sin comida,
nadie sin agua, nadie sin energía, nadie sin calor, nadie sin
cuidados suficientes. Y añadamos: tampoco sobreviviremos si es a
costa del planeta. Esa reconstrucción no se sostendrá si es a costa de un
entorno saludable que la haga posible. </div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nunca más el beneficio de los
accionistas como condición, nunca más un “no se puede” como
respuesta a las demandas justas, nunca más el IBEX o el PIB como indicadores. Nuevas brújulas para tiempos nuevos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-41819159125654763572018-04-07T10:42:00.002-07:002018-04-08T04:53:35.221-07:00Da xestión do Catálogo Español de Especies Invasoras<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-size: small;">Esta
semana houbo unha grande convulsión no forestal galego e español
coa nova de que o Comité Científico do Ministerio de Agricultura,
Pesca y Medio Ambiente (MAPAMA) declarara as diferentes especies de
eucalipto como invasoras recomendando en consecuencia a súa
inclusión no Catálogo Español de Especies Invasoras en resposta a
unha petición realizada polo concello de Teo (A Coruña).</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-size: small;">O ditame
do Comité é de interese pois fai unha ilustrativa reseña do xogo
do Goberno do Estado co eucalipto e o catálogo. A secuencia ven
sendo a seguinte:</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
“<span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">El
18 de septiembre de 2017, D. Rafael Sisto, Alcalde del Ayuntamiento
de Teo (A Coruña), <u>presenta un escrito dirigido a la Dirección
General de Calidad y Evaluación Ambiental y Medio Natural</u>,
<b>solicitando la inclusión</b> de las especies <span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
camaldulensis, E. globulus, E. nitens</i></span>, y cualquier otra
especie del género <span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
</i></span>en el Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras
regulado por el R.D. 630/2013, de 2 de agosto.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Dicha
Dirección General de Calidad y Evaluación Ambiental y Medio Natural
<u>solicita consulta a los órganos ambientales competentes</u> sobre
el posible carácter invasor de las arriba mencionadas especies del
género <span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus</i></span>,
así como cualquier otra especie perteneciente a este género y la
inclusión de dichas especies en el Catálogo Español de Especies
Exóticas Invasoras.”</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "times new roman" , serif;">Aquí
un inciso: o Comité aclara o porqué de que estas especies non
estean xa incluídas no devandito catálogo:</span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">
</span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
“<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">Las
especies </span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
camaldulensis </i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">y </span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>E.
globulus </i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><i><b>se
incluyeron en el Anexo II del R.D. 1628/2011 como especies exóticas
con potencial invasor</b></i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">.
Posteriormente, </span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><b>en 2012
este Comité Científico (CC 02/2012) recomendó</b></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">
la inclusión de </span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
nitens </i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">en el Catálogo
Español de Especies Exóticas Invasoras (Real Decreto 1628/2011)
debido a su carácter invasor.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">En
la actualidad, y desde que el R.D. 630/2013 </span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><b>anulase
el Anexo II del R.D. 1628/2011</b></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">,
todas las especies de dicho Anexo que no hubieran sido valoradas para
su inclusión en el Anexo I del R.D. 1628/2011 </span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><b>quedaron
fuera del Catálogo de Especies Exóticas Invasoras</b></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">.
</span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">Así
pues, </span></span><span style="font-family: , sans-serif;"><i><span style="font-weight: normal;">Eucalyptus
camaldulensis</span></i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">,
</span></span><span style="font-family: , sans-serif;"><i><span style="font-weight: normal;">E.
globulus </span></i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">y
</span></span><span style="font-family: , sans-serif;"><i><span style="font-weight: normal;">E.
nitens </span></i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">no
están actualmente incluidas en el Catálogo Español de Especies
Exóticas Invasoras regulado por el R.D. 630/2013.”</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Ou
sexa, que 1) no 2011 o E. </span><i><span style="font-weight: normal;">glóbulus</span></i><span style="font-weight: normal;">
e o E. </span><i><span style="font-weight: normal;">camalduliensis</span></i><span style="font-weight: normal;">
están no Anexo II agardando a confirmar o potencial invasor para
entrar no catálogo, 2) no 2012 o Comité pide que o </span><i><span style="font-weight: normal;">nitens</span></i><span style="font-weight: normal;">
entre no catálogo, 3) no 2013 o goberno elimina o Anexo II
“liberando” ó glóbulus e o camaldulienses, e 4) nos 4 anos
seguintes non tivo tempo para facer caso ó Comité na súa proposta
de intorucir o </span><i><span style="font-weight: normal;">nitens </span></i>no
Catálogo Español de Especies Invasoras(CEEI).</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">Convén
lembrar que a proposta de incuír o E. <i>nitens </i><span style="font-style: normal;">no
CEEI ven dunha solicitude de avaliación da Dirección General de
Sostenibilidad de la Costa y del Mar do proprio MAPAMA, ante a
solicirude de Celulosas de Asturias S.A. de facer unha plantación de
Eucaliptus nitens en dominio Público Marítimo Terrestre:</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.6cm;">
“<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;"><span style="font-style: normal;">En
nombre y representación de Celulosas de Asturias S.A., D. César
Morante Álvarez, </span></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">presenta
un escrito con fecha 15 de julio de 2011 dirigido a la Dirección
General de Sostenibilidad de la Costa y del Mar de la Demarcación de
Costas en Asturias, solicitando la concesión de 10.000 m2 de
ocupación en Dominio Público Marítimo-Terrestre con la finalidad
de ser destinado a un vivero de plantas en la margen derecha de la
ría de Navia (Asturias). El plan de plantación en el vivero incluye
4.000.000 de individuos de </span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
nitens</i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">, 250.000 de </span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Pinus
radiata</i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">, 600.000 de
</span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus
globulus</i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">, frente a
100.000 de varias especies autóctonas. Dicha Dirección General de
Sostenibilidad de la Costa y del Mar solicita consulta a los órganos
ambientales competentes sobre el posible carácter invasor de
</span><span style="font-family: , sans-serif;"><i>Eucalyptus nitens</i></span><span style="font-family: "arialmt" , sans-serif;">,
especie que mayoritariamente se planifica cultivar en este vivero.”</span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">Ou
sexa, que o Comité Científico -por unanimidade- ditamina que sí é
invasora mais o Ministerio non procede á súa inclusión no
catálogo. Semella que no presente caso vai suceder o mesmo, a pesares das razóns de peso que o Comité pon enriba da mesa: </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"> "6. Dictamen:<br />Se hace constar, por la evidencia científica disponible aquí presentada, la naturalización e invasión de seis especies del género Eucalyptus en España: E. camaldulensis, E. globulus, E. gomphocephala, E. gunnii, E. nitens y E. sideroxylon. De estas seis especies, dos de ellas se incluyen o se han incluido en planes de erradicación en nuestro país (E. camaldulensis y E. globulus). Estas dos especies se consideran transformadoras del medio, modificando el funcionamiento de los ecosistemas y alterando las características físico-químicas del suelo, desplazando flora y fauna autóctona, disminuyendo la biodiversidad, aumentando el riesgo de incendios y colonizando espacios abiertos tanto naturales como semi-naturales y antrópicos. Este conjunto de características biológicas, fisiológicas y ecológicas las comparten con cualquier otra especie del género cuyo motivo de introducción sea la explotación forestal (i.e., son especies de crecimiento rápido y buena adaptabilidad a diferentes ambientes y tipos de suelo), por lo que todas ellas presentan un alto riesgo de invasión en nuestro territorio, hecho ya consumado para E. camaldulensis y E. globulus. Según el criterio de la IUCN (2000) todas las especies de Eucalyptus naturalizadas en España presentan carácter invasor y capacidad transformadora del medio. Así lo demuestran los análisis de riesgo de invasión llevados a cabo, cuyos resultados han sido positivos. El análisis para E. gomphocephala no ha podido llevarse a cabo por falta de datos. Por lo tanto, se concluye incluir en el Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras, regulado por el R.D. 630/2013, de 2 de agosto, bajo el criterio de la IUCN (2000) a todas las especies de Eucalyptus naturalizadas en España por su carácter invasor y capacidad transformadora del medio, y se recomienda extremar la precaución con cualquier otra especie de este género cuyo destino sea la explotación forestal debido al alto riesgo de invasión. Siempre que se observe naturalización de cualquier especie de Eucalyptus en nuestro territorio se recomienda un seguimiento local y llevar a cabo medidas de erradicación antes de que se produzca la invasión. Del mismo modo, se recomienda una gestión profesionalizada de las explotaciones forestales de Eucalyptus sp. que garantice el control de la explotación evitando la naturalización e invasión fuera del territorio dedicado a tal fin y llevando a cabo tareas de erradicación en caso de producirse la naturalización. La recuperación de hábitats naturales es la mejor medida a medio y largo plazo para evitar la invasión de Eucalyptus sp. en el entorno."</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">E me pregunto: </span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">1)
Cal é o procedemento vixente para a inclusión de especies no CEEI?</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">2)
Que informes emprega o MAPAMA a maiores dos elaborados polo Comité
Científico a estes efectos?</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">3)
Cando, quen e a petición de que instancia se elaboraron os informes
empregados para rexeitar a inclusión das especies de eucaliptus
cualificadas de invasoras polo Comité Científico do MAPAMA no
devandito catálogo?</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.6cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">Quedo,
desde logo, coas ganas de darlles unha ollada a eses informes, case
tantas como as de ver o TFM de Cristina Cifuentes.</span></span></div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-47450519229981348052018-04-01T14:30:00.000-07:002018-04-01T14:54:58.781-07:00Revisión crítica do estudo da capacidade de acollida do MN As Catedrais. <div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
O estudo da capacidade
de acollida do Monumento Natural de As Catedrais, contido no Anexo
III do Decreto polo que se amproba o seu Plan de Conservación, é a
base que sustenta a limitación do acceso á praia en 4.812
persoas/día. O estudo, criticado xa polo xeógrafo Vidal Romaní en
datas precedentes, contén un bo número de incongruencias que deben
levar a desbotar a súa validez a eses efectos. Preténdese neste
artigo analizalo co detemento preciso.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
O estudo baséase na
proposta de Cifuentes (1992) para espazos protexidos de
Latinoamérica, modificada por Gómez-Limón García, J. y García
Ventura, D. (2014) para adaptala ás singularidades de diferentes
parques nacionais do territorio español. Trata de establecer un
límite ó número de persoas que pode visitar un espazo sen
prexudicar de xeito significativo o mesmo e mantendo unha experiencia
turística de calidade.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
O método diferencia a
<i><span style="font-weight: normal;">capacidade de acollida física
(CAF)</span></i> que ven a indicar a xente que colle no espazo da
<i>capacidade de acollida ecolóxica (CAE)</i> que serve para limitar
esa cantidade en función do impacto no ecosistema.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0.1cm;">
<u>Capacidade
de Acollida Física</u></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A CAF calcúlase
multiplicando as personas que collen na superficie do Monumento polas
quendas que poden entrar nel nun día. Calcúlase a xente que colle
medindo a superficie media do areal (estímase unha superficie media
en marea baixa de 50.000 m2) e nas zonas visitables da zona superior
(sendeiros internos do Monumento Natural (2.000 m<sup>2</sup>),
restaurante (2.200 m<sup>2</sup>), aparcadoiro (1.750 m<sup>2</sup>)
e merendeiro (1.700 m<sup>2</sup>). A superficie total visitable suma
57.600 m2.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Obsérvase que o
estudo suma a superficie fóra da praia á do areal, cando a
limitación de acceso está a aplicarse só para o areal. </b></i>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<span style="font-weight: normal;">Para
definir o espazo que precisa cada persoa téñense en conta 3
posibilidades: un criterio de uso intensivo (</span>5 m<sup>2</sup>/visitante),
medio (10 m<sup>2</sup>/visitante) ou baixo (25 m<sup>2</sup>/visitante).
Un espazo protexido de pequena dimensión e un enorme atractivo
natural debera optarse polo estándar máis baixo (aínda que ter
unha persoa a 5 metros de distancia todo o tempo tampouco semella ser
un uso baixo).
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>O estudo opta,
sen máis xustificación, por un criterio de uso medio. Obtemos dese
xeito un dato de partida de 5.000 persoas na praia e 700 fóra dela,
un total de 5.700 persoas simultáneamente no Monumento Natural. </b></i>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="im0001051483"></a>
<span style="font-weight: normal;">A continuación o estudo calcula
cantas quendas de visita collen no monumento, para o que divide as
horas nas que a praia é visitable (estima 4 horas diarias) polo</span>
tempo necesario para visitala (estima 1,5 horas). Para a zona
superior establécese unha dispoñibilidade de 12 horas e tamén 1,5
horas por visita a esta zona). O resultado son 2,66 quendas de visita
á praia e 8 quendas de visita á zona superior.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Multiplicando a xente
que colle simultáneamente polo número de quendas o autor obtén
unha CAF de 19.420 visitantes diarios (13.300 na praia e 6.120 fóra
dela).
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>De terse
empregado o criterio de ocupación baixa, o resultado sería de 7.768
persoas, delas 5.320 na praia.</b></i></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<u>Capacidade de
acollida ecolóxica (CAE)</u></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A CAE tenta de
determinar o número máximo de persoas por encima do cal comezan a
aparecer impactos críticos e/o irreversibles ca dinámica natural
dos ecosistemas non pode restaurar, tendo en conta aspectos como a
resiliencia dos sistemas afectados ou limiar de cambio aceptable
(LCA).</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A calquera persoa
mínimamente formada no eido ambiental non se lle escapará a
complexidade da valoración apriorística da resposta dun ecosistema
á acción humana: calquera modelo que pretenda facelo suporá unha
enorme simplificación. Neste caso a capacidade de acollida ecolóxica
estímase multiplicando a capacidade física antes calculada por
coeficientes redutores en forma de porcentaxes -os factores de
correción- que consideran, din as autoras, variables físicas,
ambientais, biolóxicas e de manexo.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Os factores empregados
para identificar aqueles impactos críticos que poidan supoñer
restriccións totais ou parciais do uso público, así como plantexar
medidas correctoras naqueles casos nos que os impactos sexan
moderados e/ou reversibles, son os seguintes:</div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I402"></a>
<b>a) </b>Factor de erosividade (FC<sub>ero</sub>)
</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Estima a proporción da
superficie do monumento natural que presenta riscos de erosión en
función da pendente e do comportamento das visitantes. Considera que
pendentes por baixo do 10% presentan risco 0, entre 10 e 20 risco 1 e
superior a 20 risco 1,5, polo que multiplica eses valores pola
proporción de superficie neses intervalos de pendente obtendo un
coeficiente de 0,66. Este valor mutiplícase pola CAF reducindo o seu
valor a un 66% do orixinal.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<b>O cálculo do factor
non está descrito nin xustificado axeitadamente no documento. Fálase
de diferentes tipos de substrato que non son tidos en conta.
Desbótase a erosión nas zonas de baixa pendente cando é
precisamente nestas zonas sobre os cantís onde máis erosión
aparece. Dáse o máximo valor ás fortes pendentes cando son
rochosas e nelas non hai circulación de visitantes. En definitiva,
substitúen a erosividade pola pendente do terreo.</b></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I416"></a>
<b>b) </b>Factor de marea (Fc<sub>mar</sub>) (só de aplicación na
zona do areal)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A influencia da marea
considérase como limitante do espazo na praia, considerándose no
cálculo só as épocas de elevada demanda (Semana Santa e verán).
Enténdese que hai 8 horas non aproveitables cada día das -segundo
Meteogalicia- 14,03 horas de luz medias, obténdose unha proporción
de tempo aproveitable do 0,43.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<b>Lonxe de ser un
factor ecolóxico, trátase dun axuste da superficie antes calculada
para a marea baixa, reducindo a extensión media </b><b><b>durante o horario de visitas </b>a unha cifra inferior á metade do máximo.</b></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I417"></a>
<b>c) </b>Factor de precipitación (FC<sub>pre</sub>)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A precipitación
considérase un factor nos casos en que a choiva é superior a 4mm
diarios. A proporción de días sen eses niveis de precipitación na
estación da escola Pedro Murias nos días de Semana Santa e verán,
é de 0,87.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<b>Non é tampouco un
criterio ecolóxico senón un condicionante turístico.</b></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I418"></a>
<b>d) </b>Factor de superficie disponible (Fc<sub>sup</sub>) (só
para a parte superior do Monumento)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Estímase para axustar
a superficie efectiva á visitable, mediante un cociente entre a
extensión das zonas de acceso público e a superficie total do
Monumento fóra do areal. Ten un valor de 0,79.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Coeficiente
redundante, dado que a superficie empregada nos cálculos excluía xa
a zona non visitable.</b></i></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I419"></a>
<b>e) </b>Factor de vegetación (FC<sub>vex</sub>)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
As autoras recoñecen a
degradación actual da vexetación, pero entenden que unha vez
implementado o Plan de Conservación os efectos non serán
significativos sobre a vexetación protexida, e consideran que
tampouco o serán sobre a que non o está. Non se calcula coeficiente
reductor debido á vulnerabilidade da vexetación ó pisoteo, o que
supón na práctica un coeficiente de 1 (ausencia de
vulnerabilidade).
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Sorprende que no
mesmo apartado se comece admitindo un impacto actual importante e
se remate coa insignificacia do mesmo. Enténdese polas autoras que
grazas a unhas pasarelas que non existen non haberá pisoteo e
tampouco impacto. </b></i>
</div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I420"></a>
<b>f) </b>Factor de fauna (FC<sub>fau</sub>)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Análogamente ó caso
da vexetación, enténdese que non é significativo o impacto sobre a
fauna, polo que se aplica un coeficiente de 1.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Sorprende o
desprezo das responsables do estudo pola análise da degradación da
vexetación e da fauna nun espazo protexido tamén polos seus valores
ecolóxicos e non só xeolóxicos, e sometido á maior presencia de
visitantes de toda Galicia.</b></i></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="I421"></a>
<b>g) </b>Factor de impactos derivados del comportamiento de las
personas visitantes (FC<sub>vis</sub>)</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Remata a lista de
coeficientes empregados cun factor que valora a proporción de "días
de non aplicación de limitacións pola escasa afluencia" (todo ano
excepto Semana Santa máis 3 meses no verán) fronte ó total de
días, obténdose unha proporción de 0,72.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Trátase dun
coeficiente que propón unha redución da cantidade diaria de
visitantes proporcional ós días sen limitación no ano. É
dicir, que se a limitación de acceso fóse aplicada todos os días o
coeficiente sería 0 e non podería pasar ninguén ó Monumento Natural.</b></i></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Finalmente, a CAE estímase
multiplicando ós valores iniciais de Capacidade de Acollida Física
por estes coeficientes, excluíndo -de acordo co texto- para a zona
do areal os de "erosión" e "superficie" e para a zona superior o
"coeficiente de marea".</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
Dese xeito, para a zona
do areal obtéñense, para o criterio de ocupación medio finalmente
adoptado:</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
CAE areal = 13.300 visitantes/día x
(0,43 x 0,87 x 0,72) = 13.300 x <b>0,21</b> = 2.792 visitantes/día</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
CAE zona superior =
6.120 visitantes/día x (0,66 x 0,43 x 0,87 x 0,72) = 6.120 x <span style="font-weight: normal;">0,33</span>
= 2.020 visitantes/día</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
A suma desas cantidades
é a que da o total de 4.812 persoas diarias que está a aplicarse na
actualidade.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<u><b>Conclusións</b></u></div>
<ul>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Sorprende
saber que o modelo empregado pola Consellería </b></i><i><b><i><b>establece un máximo de 2.792
visitantes diarias para a praia, admitíndose as restantes 2.020
visitantes no resto do espazo protexido. Porén, na actualidade </b></i>a suma total está a empregarse como límite para o acceso ó
areal, non estando implementada 3
anos despois limitación alguna ó respecto da zona superior.</b></i></div>
</li>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Sorprende
tamén que eses valores sexan produto dun erro, xa que a multiplicación
dos tres coeficientes de aplicación á praia dá 0,27 e non 0,21. O
0,21 xorde de multiplicar ese 0,27 polo coeficiente de
superficie 0,79, é dicir, débese a ter aplicado ó areal un coeficiente que o propio texto di que é de
aplicación só na zona superior. De aplicarse o valor correcto de 0,27, a
capacidade de carga resultante para a praia sería de 3.591 persoas
diarias.</b></i></div>
</li>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>Finalmente,
de aplicarse un criterio que priorice a conservación como é "de lei"
nun espazo protexido habería que optar polo criterio de ocupación
baixo, é dicir, polo CAF de 5.320 para a praia e 2.448 para o resto
do Monumento Natural. Nese caso os valores obtidos para a Capacidade
de Acollida Ecolóxica serían: CAE praia =
5.320 x 0,27 = 1436 visitantes/día, e CAE zona superior = 2448 x
0,33 = 800 visitantes/día* </b></i>
</div>
</li>
<li><div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>En todo caso, a
realidade é que os coeficientes de erosión, de superficie e de
comportamento dos visitantes empregados, como pode deducirse deste
somero análise, carecen de calquera rigor, servindo únicamente
para reducir o valor físico inicialmente calculado a unha cifra que
se considerou aceptable. Deben ser substituídos por unha análise
rigorosa da capacidade de acollida e resiliencia dos ecosistemas
presentes no Monumento Natural.</b></i></div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
* De aquí xorde
probablemente a cifra que propón Vidal Romaní para o acceso ós
cantís.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.1cm;">
<i><b>NOTA FINAL: En definitiva, estes
números non teñen en conta consideración ecolóxica algunha e non
se poden considerar máis ca un axuste arbitrario dunha CAF arbitraria, e en nengún caso unha
avaliación da Capacidade de Acollida Ecolóxica, xa que a ese
respecto nin se analiza a degradación dos ecosistemas, nin a
resiliencia das formacións, nin se aplicaron estudos sobre impactos
do recreo na vexetación ou na fauna realizados noutras contornas
similares a este espazo.</b></i></div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-56132095744330361112017-06-04T10:26:00.003-07:002017-06-04T10:36:30.933-07:00La verdad sobre Venezuela, de Mark Weisbrot, en the Guardian<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="es-ES"><i>Va una traducción (retoque de google translator, mejor) del artículo que encontró y posteó Agremon en su fb. Por parecerme realmente interesante, dada la imposibilidad de acceder a la versión alternativa en nuestro país, apesar de que es de <u>hace un par de años</u>. Entendámoslo por tanto como <b>la versión que nunca nos contaron</b> los medios nacionales.</i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="es-ES"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="es-ES">Las imágenes forjan
la realidad, otorgando un enorme poder a la televisión y al vídeo,
ya que las fotografías pueden penetrar profundamente en la
conciencia de las personas sin que nos demos cuenta. Yo me creía
inmune a la reiterada presentación de Venezuela como un estado
fallido en medio de una rebelión popular, pero no estaba preparado
para lo que vi en Caracas este mes: de que forma tan inapreciable se
ve afectada la vida cotidiana por las protestas, la normalidad que
prevalece en la gran mayoría de la ciudad. Yo también había sido
capturado por las imágenes de los medios de comunicación.<br /><br />Los
principales medios de comunicación ya han informado de que los
pobres de Venezuela no se han unido a las protestas de la oposición
de derecha, pero eso es un eufemismo: no son sólo los pobres los que
se están absteniendo; en Caracas casi todos excepto los barrios
ricos como Alta Mira, donde pequeños grupos de manifestantes
participan en batallas nocturnas con las fuerzas de seguridad,
lanzando piedras y bombas incendiarias y escapando de los gases
lacrimógenos.<br /><br />Caminando desde el barrio de la clase obrera de
Sabana Grande hasta el centro de la ciudad no veo señales de que
Venezuela esté atrapada por una "crisis" que requiera la
intervención de la Organización de Estados Americanos (OEA), no
importa lo que le diga John Kerry. El metro también funciona muy
bien, aunque no pude bajar en la estación Alta Mira, donde los
rebeldes habían establecido su base de operaciones hasta su desalojo
esta semana.<br /><br />El primer vistazo a las barricadas fue en Los
Palos Grandes, una zona de ingresos altos donde los manifestantes
tienen apoyo popular y los vecinos gritan a cualquiera que intente
quitarlas (intentarlo es arriesgado: se dice que han muerto a tiros
al menos cuatro personas por hacerlo). Pero incluso aquí, en las
barricadas, la vida era bastante normal, salvo por el griterío. El
fin de semana, el Parque del Este estaba lleno de familias y
corredores sudando - antes de Chávez tenías que pagar para entrar,
y los residentes aquí -me dijeron- estaban molestos porque los
menos-bien puedan entrar gratis. Los restaurantes están todavía
llenos por la noche.<br /><br />Viajar sirve precisamente para conocer la
realidad, por supuesto, y visité Caracas principalmente para
recopilar datos sobre su economía. Y lo cierto es que tambíén
regreso escéptico ante la explicación de los medios de comunicación
de que la creciente escasez de alimentos básicos y bienes de consumo
son la auténtica motivación de las protestas. Las personas que más
la sufren son, por supuesto, los pobres y las clases trabajadoras,
mientras que los vecinos de Los Palos Grandes y Altamira, donde vi
las protestas reales, tienen criados para hacer cola cuando lo
necesitan, y tienen los ingresos y el espacio de almacenamiento para
acumular reservas en su casa.<br /><br />Estas personas no están
sufriendo. De hecho lo llevan muy bien. Sus ingresos han crecido a un
ritmo saludable desde que el gobierno de Chávez obtuvo el control de
la industria petrolera hace una década. Incluso reciben una
importante ayuda del gobierno: cualquier persona con una tarjeta de
crédito (algo que excluye a los pobres y millones de trabajadores)
puede sacar 3.000 dólares al año a un tipo de cambio subsidiado;
después pueden vender los dólares por 6 veces lo que pagaron en lo
que equivale a un subsidio anual de miles de millones de dólares
para los privilegiados. Sin embargo son ellos los que suministran el
apoyo popular y las tropas de la rebelión.<br /><br />La naturaleza “de
clase” de esta lucha siempre ha sido incontestable, y ahora más
que nunca. Caminando entre la multitud que asistió a la ceremonia
del 5 de marzo para conmemorar el aniversario de la muerte de Chávez,
observé un mar de venezolanos de la clase trabajadora, decenas de
miles de ellos. No había ropa costosa o zapatos de 300 dólares.
¡Qué contraste con las masas descontentas de Los Palos Grandes, con
sus Jeeps Grand Cherokee de 40.000 $ con el lema del momento: SOS
VENEZUELA.<br /><br />Cuando se trata de Venezuela, John Kerry sabe en
qué lado de la guerra de clases se encuentra. La semana pasada,
justo cuando me iba de la ciudad, el Secretario de Estado de Estados
Unidos redobló su retórica contra el gobierno, acusando al
presidente Nicolás Maduro de emprender una "campaña de terror
contra su propio pueblo". Kerry también amenazó con invocar la
Carta Democrática Interamericana de la OEA contra Venezuela, así
como con aplicar sanciones.<br /><br />Blandir la Carta Democrática
contra Venezuela es un poco como amenazar a Vladimir Putin con una
votación patrocinada por la ONU sobre la secesión en Crimea. Tal
vez Kerry no se diera cuenta, pero pocos días antes de sus amenazas,
la OEA tomó una resolución que Washington presentó contra
Venezuela y la volvió al revés, declarando la "solidaridad"
del organismo regional con el gobierno de Maduro. Veintinueve países
lo aprobaron, quedando sólo los gobiernos derechistas de Panamá y
Canadá a favor de Estados Unidos</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="result_box1"></a>El
golpe militar de 2009 en Honduras que Washington ayudó a legitimar,
o el golpe militar de 2002 en Venezuela, ayudaron aún más al
gobierno de Estados Unidos. Dada su reciente votación, la OEA
tendría más probabilidades de invocar la Carta Democrática contra
el gobierno estadounidense por el asesinatos de zombis de ciudadanos
estadounidenses sin juicio, que de hacerlo contra Venezuela.</div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
La retórica de "campaña
de terror" de Marco Antonio Bello / Demotix / Corbis Kerry está
igualmente divorciada de la realidad y, previsiblemente, provocó una
respuesta equivalente del ministro de Relaciones Exteriores de
Venezuela, quien llamó a Kerry "asesino". He aquí la
verdad sobre esas acusaciones de Kerry: desde que comenzaron las
protestas en Venezuela, parece que más personas han muerto a manos
de manifestantes que de las fuerzas de seguridad.</div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Según las muertes
reportadas por el CEPR en el último mes, además de los asesinados
por intentar eliminar las barricadas de manifestantes, cerca de siete
han sido asesinados aparentemente por obstrucciones de los
manifestantes -incluyendo un motociclista decapitado por un alambre
extendido al otro lado de la carretera- y cinco soldados. Al menos
tres personas parecen haber sido asesinadas por la Guardia Nacional u
otras fuerzas de seguridad - incluyendo dos manifestantes y un
activista pro-gobierno. Algunas personas culpan al gobierno por otros
tres homicidios cometidos por civiles armados; en un país con un
promedio de más de 65 homicidios por día, es totalmente posible que
estas personas actuaran por su cuenta.</div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Un total de 21 miembros de
las fuerzas de seguridad están bajo arresto por presuntos abusos,
incluyendo algunos de los asesinatos. Esto no es una "campaña
de terror". Al mismo tiempo, es difícil encontrar una denuncia
seria de la violencia ejercida por su bando de los principales
líderes de la oposición.
</div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
Los datos de las encuestas
consideran que las protestas son profundamente impopulares en
Venezuela, aunque se hacen mucho mejor en el extranjero cuando son
promovidas como "protestas pacíficas" por personas como
Kerry. Los datos también sugieren que la mayoría de los venezolanos
ven estos disturbios por lo que son: un intento de eliminar al
gobierno electo del poder. La política interna de la postura de
Kerry es bastante simple. Por un lado, usted tiene el ala derechista
cubano de la Florida y sus aliados neoconservadores que gritan a
favor del derrocamiento. A la izquierda de la extrema derecha hay...
bueno, nada.</div>
<div lang="es-ES" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="es-ES">La Casa Blanca se
preocupa muy poco por América Latina, ya que no hay consecuencias
electorales por hacer que la mayoría de los gobiernos del hemisferio
estén disgustados con Washington. Tal vez Kerry piense que la
economía venezolana va a colapsar y eso traerá algunos de los
no-ricos venezolanos a las calles contra el gobierno. Pero la
situación económica se está estabilizando: la inflación mensual
cayó en febrero y el dólar del mercado negro cayó también
bruscamente con la noticia de que el gobierno está introduciendo un
nuevo tipo de cambio basado en el mercado. Los bonos soberanos de
Venezuela arrojaron un 11,5% a partir del 11 de febrero (el día
antes de que comenzaran las protestas) hasta el 13 de marzo, los
rendimientos más altos del índice de bonos emergentes del mercado
emergente de Bloomberg. La escasez probablemente se aliviará en las
próximas semanas y meses. Por supuesto, ese es exactamente el
principal problema de la oposición: las próximas elecciones están
a un año y medio de distancia, y en ese momento, es probable que la
escasez económica y la inflación que han aumentado tanto en los
últimos 15 meses habrán disminuido. La oposición perderá
probablemente las elecciones parlamentarias, ya que han perdido todas
las elecciones en los últimos 15 años. Pero la actual estrategia
insurreccional no está ayudando a su propia causa: parece haber
dividido a la propia oposición al tiempo que unido a los chavistas.
El único lugar donde la oposición parece tener gran apoyo es en
Washington.</span></div>
<br />Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-66362413103839023842017-02-12T02:33:00.001-08:002017-06-04T10:29:20.483-07:00Antes que dean as dúas en Podemos<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }</style>
<br />
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Pensade na
responsabilidade ante os votantes e a importancia de manter a
ilusión. </div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Estes dous meses de
inferno mediático podemos desculpalos, pero agora o tempo de debate
interno rematou. A xente decidiu e toca seguir a dirección sinalada
polos 155.000 participantes. Tanto se gaña unha opción como se gaña
a outra, precisamos humildade para aceptar o resultado, confianza no
criterio da Asemblea en que o camiño elixido é (hoxe) o
mellor, responsabilidade para non transmitir frustración nin
incertezas, e solidariedade para poñerse a traballar na dirección
marcada.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Ós que non sexsn quen
de asumir o mandato de unidade e a dirección sinalada pola Asemblea,
hailles que pedir que se esforcen en irse botando ó lado pouco a pouco
e sen estridencias. Aínda que non se vexan hoxe con forzas de remar
nunha dirección que consideran errónea, seguen a coincidir no
obxectivo final do proceso. Pode ser que nalgúns meses esa mesma Asemblea
decida que a súa posición era máis axeitada, e tire deles para reorientar o
rumbo do barco.
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Todos estamos a navegar
nun mar novo, e temos que estar abertos á discrepancia. Todos
queremos ir ó mesmo sitio, e só cando esteamos aló saberemos cal era o camiño bo. Ninguén pode asegurar que a opción que gañe hoxe marque o mellor camiño: simplemente será o primeiro que
ides probar. Humildade a todos, gañadores e perdedores, e moita
prudencia.</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
E unidade: cantos máis vaiades ós remos, antes
remataredes a viaxe. Os inimigos, e os amigos -de dentro e do resto de Europa-,
estamos a mirarvos. Algúns babean e frótan as mans agardando reproches, división e egoísmos.
Outros mantemos a esperanza na vosa intelixencia e xenerosidade.
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Tócavos amosar grandeza de espírito, flexibilidade e convencemento
democrático.</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-36491409356855349072017-02-02T10:02:00.001-08:002017-02-02T10:19:04.296-08:00Do suficiente<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">A mañá do día 6 de xaneiro, mentres celebraba a enésima festa do consumo cunha demostración de resistencia -remendando o meu vello pixama- estiven reflexionando sobre o complexo que vai ser compatibilizar a proposta ecosocialista de suficiencia e autolimitación no consumo de recursos e enerxía coa "proposta económica alternativa" dun desarrollismo de corte keynesiano para recuperar o consumo "motor do crecemento".</span></span><br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span>
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Agora que a concentración da riqueza afoga ó sistema capitalista, que un número que medra de traballadores/consumidores -con e sen emprego- non teñen recursos para dotarse do mínimo imprescindible, a nosa proposta debera ser axudarnos a repensar sobre canto é o que realmente precisamos, e a necesidade de cadrar esa cantidade co que o noso planeta é capaz de resistir.</span></span><br />
<br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Este momento no que moitos sufrimos o embate da crise, e que aprendemos á forza que o mundo de consumo inconsciente rematou, que debemos conformarnos con menos -e, máis importante, que podemos vivir con menos-, non é o mellor momento para traballar a suficiencia?</span></span><br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span>
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Comecei este blogue fai 6 anos escribindo sobre a procura da felicidade, o obxectivo central da nosa vida, sobre os límites do planeta, sobre os estudos da relación entre os ingresos e o benestar, entre o PIB dos estados e a felicidade dos seus cidadáns. Este é o momento de comezar a traballar no modelo alternativo. No auténtico modelo alternativo, non no regreso a un punto que xa pasou e que non vai retornar. </span></span><br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span>
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">O compromiso debe ser achegar a todos o preciso, non recuperar o crecemento absurdo. Aínda hoxe, tras estes anos de crise, estamos moi por riba do que o planeta pode resistir: mesmo en Galicia, o certo é que non precisamos crecer senón repartir. Asumamos a nosa responsabilidade, lembremos como era a vida nos anos 60 e vaiamos recuperando os hábitos sustentables de entón.</span></span><br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span>
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Non en todo, por suposto. Non falo do rural, non falo da eficiencia enerxética dos edificios, non falo das telecomunicacións, das renovables ou de internet, pero si de menos coches e máis nenos nas rúas, d</span></span><span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">e menos horas de traballo, d</span></span><span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">e menos produción e menos consumo, de produción e consumo locais, do retorno dos envases e o zurcido da roupa, do zapateiro do barrio e a lavadura para os porcos.</span></span><br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span>
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Rexeitemos logo o móbil por ano, os regalos sen xeito, o coche para todo. Rexeitemos os AVEs, as ampliacións de aeroportos e os macroportos, pensadas para un transporte que non será viable no futuro. Rexeitemos os cáterings de centos de quilómetros, o exceso de carne, a comida lixo, o aceite de palma e o glutamato monosódico.</span></span><br />
<br />
<span data-offset-key="bj8lt-0-0"><span data-text="true">Comecemos a imaxinar o futuro da suficiencia, orientando a economía á produción do que realmente precisamos: os alimentos, a roupa, a vivenda, a enerxía. Para todos.</span></span>Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-69446732206456228712017-02-02T10:00:00.000-08:002017-02-02T10:17:49.418-08:00Mensaxe da Cooperativa Som Energía ós seus socios<div id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16203" style="text-align: justify;">
<div id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16203" style="text-align: justify;">
<span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16202" style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;"><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16217" style="color: dimgrey;">Non me resisto a poñérvolo, para vosa info e compartición, se o vedes axeitado:</span></span><br />
</div>
<span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16211" style="color: dimgrey;"><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16210" style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Estimadas socias y estimados socios,</span></span><br />
<br />
<span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16202" style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;"><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16212" style="color: dimgrey;">Estos
días es noticia el elevado precio de la energía y cómo, de paso, se han
encarecido algunas facturas de la luz. En Som Energia, si bien estamos
comprando parte de la energía en este mercado diario a un precio mucho
más alto del habitual, seguimos ofreciendo el </span><a href="http://somenergia.us2.list-manage.com/track/click?u=56d8bf2e8806722821a650fd1&id=3d23c385b2&e=a97fdd9058" id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16279" rel="nofollow" style="color: #86bc25; font-weight: normal; text-decoration: none;" target="_blank"><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16278" style="color: #86bc24;"><b id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16277">mismo precio por kWh</b></span></a><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16217" style="color: dimgrey;">
que presentamos en la Asamblea de 2016. Como aprobamos entre todos
nosotros, el precio es fijo de mayo a junio y éste se ratifica en la
Asamblea General de socios y socias de Som Energia cada año.</span></span></div>
<div id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16203" style="text-align: justify;">
</div>
<div id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16203" style="text-align: justify;">
<span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16202" style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;"><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16217" style="color: dimgrey;">La situación fue totalmente diferente durante el primer semestre de 2016
cuando el precio de la energía fue muy económico, y la diferencia de
precios entre la compra en el mercado diario y lo que facturamos, nos
permitió hacer un 'cajoncito' de un millón de euros. En octubre </span><a href="http://somenergia.us2.list-manage.com/track/click?u=56d8bf2e8806722821a650fd1&id=901382e0ac&e=a97fdd9058" rel="nofollow" style="color: #86bc25; font-weight: normal; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="color: #86bc24;"><b>pedimos qué hacer con estos beneficios</b></span></a><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16219" style="color: dimgrey;"> a las personas socias y el resultado fue guardarlo para cuando fuera necesario.<br />
<br />
¡El momento es ahora! Este cajón nos está permitiendo no modificar las
tarifas de la cooperativa e ir sosteniendo la diferencia de precios. Es
la cooperativa la que asume los altibajos del mercado sin que ello se
vea reflejado directamente en la factura de nuestras personas socias y
clientes.<br />
<br />
La capacidad de adaptabilidad basada en la participación, la
transparencia y el no ánimo de lucro, entre otros, es propia del modelo
cooperativo, así otras empresas como </span><a href="http://somenergia.us2.list-manage.com/track/click?u=56d8bf2e8806722821a650fd1&id=fc02df0c1d&e=a97fdd9058" rel="nofollow" style="color: #86bc25; font-weight: normal; text-decoration: none;" target="_blank"><span style="color: #86bc24;"><b>Goiener, EnergÉtica, Nosa Enerxia o Solabria</b></span></a><span id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16201" style="color: dimgrey;">, por ejemplo, son propuestas interesantes que dan respuesta al modelo de comercializadora cooperativa y renovable.<br />
<br />
Este revuelo ha supuesto un crecimiento significativo de personas socias
y contratos. Desde principios de mes, se han sumado a la cooperativa
más de mil socios y socias (normalmente el aumento era de 400 personas
por mes) y más de 3.700 contratos de luz (la media era de 800 contratos
mensuales). Además, se suma la <b id="yui_3_16_0_ym19_1_1486056497215_16228">campaña de Navidad; entre todas enviamos 3.733 invitaciones y se han sumado finalmente 521 nuevos contratos de luz.</b></span></span><span style="color: dimgrey;"><span style="font-size: 16px;"><span style="line-height: 22.4px;"><b> ¡Gracias por vuestra implicación!</b></span></span></span></div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-28274210206384545242016-12-18T08:37:00.000-08:002016-12-18T08:37:19.940-08:00Alcoa e o futuro da Mariña
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); line-height: 120%; }p.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }p.cjk { font-family: "Noto Sans CJK SC Regular"; font-size: 12pt; }p.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }</style>
<br />
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- Alcoa importa bauxita de Guinea Conacri e fabrica alúmina e
aluminio empregando enormes cantidades de electricidade producida nas
Pontes queimando carbón importado de Thailandia. É a maior
consumidora de electricidade de Galicia, superando todo o consumo dos
particulares.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- Emprega de xeito directo a 1200 traballadores e outros 500
traballan en empresas auxiliares, constituíndo o núcleo máis
importante de emprego na Mariña e o 30% do PIB da provincia.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- O 40% dos seus custos de produción é consumo eléctrico, polo que
precisa prezos baixos da enerxía. Eses prezos vanse conseguindo a
través do pago por interrumpibilidade do servizo -que no caso
improbable de ser preciso en puntas de demanda, Alcoa pararía a
produción- que pagamos todas na nosa factura. Este outono haberá
unha nova puxa dos pagos por interrumpibilidade.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- Os efectos ambientais máis rechamantes son a xeración de lodos
vermellos que se acumulan nunha balsa de superficie similar á vila
de Viveiro que se espera quede chea no ano 2034; emisións de sosa ó
mar -segundo consta nun informe de auditoría interna filtrado ó
CEPESMA- e emisións aéreas de flúor que contaminan o chan -varias
sentencias impuxeron indemnizacións millonarias ós veciños. A
maiores das emisións de CO2 e SO2 da central das Pontes para darlle
a enerxía eléctica</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- O mercado mundial do aluminio está a mudar, o consumo trasládase
de Europa ós países en crecemento e a presenza de Alcoa nun lugar
que nin ten bauxita nin ten carbón, cun marco ambiental restritivo,
unha regulación dos custes da enerxía a nivel comunitario, xunto co
feito da colmatación en 16 anos da balsa de lodos fai dubidosa cando
menos a viabilidade futura da fábrica.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- De feito, tralas ameazas de eres de anos pasados, agora Alcoa quere
vender as súas fábricas a fondos de investimento. Os traballadores
esperan que a compre o fondo Atlas Holding porque xa comprou dúas e
púxoas nas mans de xestores solventes.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- Alcoa é un exemplo de empresa ambientalmente inviable, e
economicamente dependente dos cartos públicos. No actual marco
normativo europeo (ambiental e de regulación da competencia) non
semella que teña futuro. En todo caso, non máis aló do 2034 cando
se encha a balsa de lodos.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- A importancia social e económica de Alcoa na Mariña é innegable
e resulta xustificable defender os dereitos dos seus traballadores.
Mesmo se pode argumentar que o prezo da enerxía en España é caro
debido ó oligopolio eléctrico e enerxético -cousa que é certa- e
que o sistema de fixación de prezos -puxas controladas polas mesmas
empresas- é moi cuestionable.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- Pero non debemos esquecer que a enorme importancia relativa de
Alcoa débese ó esmorecemento e esquecemento doutras actividades que
non recibiron a atención precisa polos sucesivos gobernos, coma:</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- a turística -precisamos traballar nun plan comarcal análogo o da
Ribeira Sacra-</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- á forestal -debemos diversificar a produción poñendo en valor a
madeira para construción (intensiva en man de obra) e empregando a
biomasa para calefacción, substituindo ó gasóleo e o gas por unha
enerxía autóctona e xeradora de man de obra local-,</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- a pesca: precisamos unha diagnose do estado do ambiente
(desaparición das algas) e do recurso pesqueiro e marisqueiro no
noso litoral e traballar pola súa recuperación.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
- lanzar novos sectores de futuro como a eólica -e en particular a
mini e microeólica- fomentando a investigación e formación e
desenvolvendo a regulación local destas instalacións na nosa
bisbarra.</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-51462310641903055902016-09-10T09:42:00.000-07:002016-09-10T09:42:03.208-07:00Das catro patas da MareaOrdenando a miña cabeza, coma sempre desordenada, pensaba hoxe que a indignación que deu pé ó 15M responde a unha serie de agresións simultáneas -consustanciais- do capitalismo global á sociedade, ás nosas distintas sensibilidades.<br />
<br />
Por unha banda, a tendencia culturalmente homoxeneizadora que nos muda pouco a pouco os costumes, a cultura, a lingua, a dieta, o ocio, para poñelos ó servizo do consumo global, do produtor global, de xeito que sexa doado concentrar o fluxo de cartos nunhas poucas empresas produtoras. O noso espírito de pobo como unidade cultural en risco de desaparición rebélase contra esta tendencia global.<br />
<br />
<br />
En segundo lugar, a competencia global que plantexa ese mercado, no canto de permitir a mellora das condicións de vida nos países máis pobres do planeta está desfacendo os logros que tan lentamente teceron os nosos pais e avós. As normas do comercio global, escritas pola man dos poderosos, impiden vetar a entrada de produtos que empregan traballo escravo, polo que estamos abocados, nesa competencia, a sermos todos escravos. Mesmo os logros da precaria creación de emprego que vivimos hoxe a través da devaluación de salarios durarán o que tarden os nosos competidores en asumir que deben baixar tamén os seus nesta carreira en espiral cara o desastre.<br />
<br />
En terceiro lugar, tampouco o capital global está interesado no futuro -os homes máquina que deciden onde voan os cartos polos fíos de fibra óptica non pensan máis aló dos resultados anuais que marcarán os seus beneficios-. Tampouco a OMC permite ós estados rexeitar produtos que teñen contaminado o chan, os ríos o mar ou a atmosfera no seu proceso produtivo -ou desertizado bosques ou eliminado hábitats naturais-, polo que a carreira á devaluación das condicións de vida é tamén unha carreira cara á destrución do planeta.<br />
<br />
A tripla ameaza contra a cultura dos pobos, a súa calidade de vida e o seu medio natural precisa para a súa aceptación pola sociedade duns medios que agochen e enganen, dun sistema que adormeza, e na última instancia dun goberno que reprima a quen levante a voz. A cuarta ameaza é polo tanto a degradación da propia democracia.<br />
<br />
Non é polo tanto estraño que a nosa Marea inclúa no seu seo os grupos que defenden, cada un coas súas prioridades, a nosa identidade como pobo, a xustiza social, a conservación do noso medio e a calidade democrática. Son estas as catro ameazas que afrontamos, e só xuntando as nosas forzas seremos quen de facerlles fronte.<br />
<br />
Só compartido o tempo e o camiño poderemos comprender que as catro ameazas veñen dun único inimigo, recoñecer a importancia das achegas dos outros e a necesidade de ir construíndo xuntos un relato integral que explique de xeito claro ós nosos concidadáns a necesidade de organizar a resistencia a ese proceso homoxeneizador, inxusto, destrutivo e represor que é o sistema capitalista global.<br />
<br />
Porque catro patas, sendo importantes, non fan unha mesa: precisamos achegar esa mensaxe á xente do común. Serán eles quen poidan -ou non- subir nelas e formar o taboeiro, a superficie sobre a que desenvolver unha sociedade diversa, xusta e sustentable. Unha democracia real.Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-21216107005066417852016-08-16T10:38:00.001-07:002016-08-16T10:38:23.658-07:00A mirada adiante, por sobre as miserias de hoxe, no futuroCerto que a experiencia luguesa ten sido bastante decepcionante. Dun proxecto ilusionante de lista integradora consensuada desde abaixo en asembleas promovido polas bases de ANOVA (moitas grazas polo intento) a cinco listas monocores deixando a moitas persoas -válidas, capaces e con vontade de dar o salto- marxinadas e con gañas de deixalo todo.<br />
Este era o risco do que falaba na anterior entrada de primarias con prelistas: apareceron os derradeiros intentos partidarios daquelas persoas que non acreditan no proxecto común, para atopar un oco na lancha e chegar ó parlamento galego -e saltar entón ó grupo mixto?-<br />
Conste que isto foi posible pola resistencia das cúpulas de AGE a crear esa estrutura territorial que tanto temos solicitado desde A Mariña. Semella que hai quen non nos queren xuntas e fortes, non nos queren preparadas e asentadas nos nosos territorios. Prefírennos fieis, manexables, sospeitando entre nós e dispostas a pegar carteis nas campañas. Temen -supoño- que se nos xuntamos nos demos conta de que somos iguais -como lles pasou ás nosas deputadas-, comecemos a traballar xuntas e elixamos por nós as políticas locais e as nosas representantes.<br />
Pero iso si, acábaselles o choio a esas cúpulas partidarias que adoitan vivir na planta de enriba, tralas portas pechadas, e sentarse nas mesas onde se toman as decisións. Os documentos aprobados o 30 de xullo, preparados polas Mareas en Común -espazos de participación que xa están a funcionar no eido local con grande éxito en varios puntos do país- inclúen a tan demandada estrutura territorial, e enterran -coido que para sempre- a pantasma da división infinita da esquerda galega. Non deixemos neste momento crucial que barreiras construídas desde arriba por persoas que non acreditan no proxecto común demoren por un minuto a confluencia das de abaixo.<br />
A marea é nosa. Produto de repetidas votacións nas que as bases de todas as forzas da esquerda galega votamos a prol do traballo en común. Foi o noso esforzo, o das bases, as vellas, as novas e as novísimas bases (benvidos, Podemos!), o que nos trouxo dun 2012 sen sequera unha coalición de vellos partidos a candidatarnos hoxe e votarnos nunhas primarias abertas!<br />
A mirada adiante. Mañá será mellor, seguro, porque teremos aínda máis poder nas nosas mans. Confiemos nas nosas forzas.<br />
<br />
PD: E agora a votar: estudar as candidatas, ler os seus comentarios, decidir. A festa da democracia vaise facendo máis longa, pero é o que pediamos, non si?Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-50751546197501364822016-08-06T11:28:00.001-07:002016-08-06T11:28:29.072-07:00Primarias abertasO pasado 30 de xullo a viaxe cara a creación dunha grande forza "abaixo e á esquerda" en Galicia deu un paso de xigante. Os documentos aprobados supoñen a creación dunha potente ferramenta -"partido instrumental"- na que todas as persoas que queiramos teremos a posibilidade de participar. Abonda con asinar o manifesto -que basicamente contén os consensos do 15M sobre políticas sociais e ambientais, de economía social e solidaria, de soberanía real nas mans da cidadanía, de defensa dos servizos e dereitos de todos- e xa estamos no allo.<br />
<br />
Estamos á espera do xeito en que Podemos se integra con nós -se non é dista será na seguinte-, pero semella obvio que as forzas tradicionais de esquerda galega e máis o ecosocialismo representado por Espazo Equo, que vai tinguindo todo o proxecto coa forza dos argumentos e o traballo sólido de moita xente, están a consolidar finalmente os alicerces do Novo Proxecto Común tantas veces demandado.<br />
<br />
Adscrición individual, coordinadora aberta e elixida por sufraxio universal, mecanismos transparentes e fomento da participación real da cidadanía, asumidos desde un liderado lexítimo e recoñecible dos proxectos municipalistas levarán co tempo á desaparición dos tics corporativos e partidarios que aínda circulan neste momento de creación das pre-listas abertas, xa sen forza determinante pero aínda con capacidade condicionante e limitadora.<br />
<br />
Pola miña parte tería preferido o modelo de primarias desenvolvido por Equo (pioneiro neste eido) moito mellor que o elixido, semellante ó de Podemos. Daquela, para candidatarse por Equo abondaba con mandar unha foto, un perfil e a túa visión do proxecto e motivación. Nestas primarias votaremos por nomes que na súa maior parte non coñecemos, nomes decididos polos propios partidos e mareas, que poderemos ordear cos nosos votos, ficando os máis votados na lista definitiva.<br />
<br />
Algo é algo, un pasiño máis foi dado, pero nas vindeiras eleccións proporé e defenderé o modelo Equo no foro que sexa creado ó efecto. Candidatos individuais e desordeados, no canto de listas (abertas, iso si) preconfiguradas polos partidos.<br />
<br />
Salvo por esta eiva, teño que felicitar polo traballo os responsables, e aproveito para sinalar que se pensas que poderías votar pola Marea, sería ben que entraras na web http://mareaconstituinte.gal/primarias/ e seguiras os pasos para participar tamén nas súas primarias antes do vindeiro día 13. Se ves nas listas alguén que coñeces e queres apoiar como candidata (por exemplo, algunha de nós DDD) pode necesitar do teu aval, e do teu voto, para ter posibilidades de estar na lista definitiva pola provincia.<br />
<br />
Tras anos queixándonos de non poder elixir máis que unha entre varias listas pechadas, temos agora a oportunidade de participar no deseño dunha desas listas - a de En Marea- a través das súas primarias, e mesmo de facer a nosa propia candidatura. Participar é a mellor forma de pedir que se abran novas vías de participación. Anímovos a facelo. Forza a todas! <br />
<br />Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-90589388193344464432016-07-21T13:11:00.000-07:002016-07-21T13:18:09.678-07:00Cinco anos confluíndoComecei este meu blogue en xaneiro do ano 2011. Moito ten ocorrido dende aquela, foi o ano do 15M. Eu fun dos que saín, como tantos, ás rúas, ás prazas, a xuntarme coa xente que coma min vía na televisión os feitos emocionantes que acontecían en Madrid. Saín e asembleei durante semanas, xuntámonos ducias de persoas en xuntanzas rotatorias polas vilas da Mariña e do Occidente de Asturia onde comezou o debate da participación institucional.<br />
Eu defendí sempre que si, que había que entrar nas institucións, e busquei un partido. Poxen 50€ para a fundación de Equo e fun a varias xuntanzas, pero estaba só na Mariña, e apareceu no 2012 Espazo Ecosocialista (Ecogaleguistas, de aquela), un partido verde, de esquerda e co obxectivo de limpar de marcos o minifundio da esquerda en Galicia, con data de caducidade segundo se fose acadando ese obxectivo. Tralo paso fugaz por CxG pronto consideramos que o foro era outro e apoiamos a confluencia de Anova e EU, xunto con Equo, para formar AGE.<br />
Pouco a pouco AGE ficou nunha simple coalición electoral de EU e ANOVA e deixamos a nosa colaboración con eles para apoiar as Mareas cidadás, máis achegadas as nosas ideas de transparencia e participación cidadá. Nas municipais puxen toda a carne no asador porque triunfara a candidatura cidadá de Ribadeo en Común. Non puido ser por 15 votos. <br />
Se Podemos tivera nacido dous anos antes probablemente eu estaría hoxe dentro da súa estrutura e non como simpatizante externo. Hai quen, como Celtia Traviesas, pasou por Espazo e está hoxe en Podemos, e véxoo con simpatía. Eu, polo meu compromiso coa sustentabilidade, prefiro manterme en Espazo Equo (hoxe ambalasdúas formacións están a cooperar políticamente), pero iso non quita que poida botar unha man cando ma piden con Anova, EU, Podemos ou calquera outra formación política ou movemento social no ámbito local. A confluencia ben entendida comeza por un mesmo. E eu conflúo.<br />
Por iso, cando xente de Podemos Galicia debate sobre ir só ou non ás eleccións, ou cando din que eles son a confluencia, eu penso, primeiro, que a confluencia é o 15M. Que o 15M foi no 2011, non no 2014. Que moitos dos que participamos nas asembleas xa déramos o paso que eles deron no 2014, e que os recibimos con ilusión renovada, pois a súa chegada pode darlle un novo pulo ó proxecto que quixemos que fose o AGE. Persoaimente dáme o mesmo que ese proxecto se chame Mareas o Podemos, pero non todo o mundo é tan pragmático e desapegado coma os Ecogaleguistas orixinais, e sempre será máis doado xuntarse se ninguén di ós demais que deixen as súas siglas e se integren nunha formación xa existente. Tamén é probable que se os militantes de EU, ANOVA, Equo e Espazo entraran en Podemos de vez, as xentes de Podemos o sentirían máis como unha invasión ca como unha adhesión.<br />
Dito isto, coido que apoiar a fórmula de Mareas en Común ten o aval de que os Ecogaleguistas optamos por ela. Sen pedir escanos, postiños nin cotas. De novo, nós confluímos.Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-26390965809071202672016-07-21T13:02:00.000-07:002016-07-21T13:02:34.053-07:00Catedrais e Pancha: dous barcos cruzándose na noite
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); line-height: 120%; }p.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }p.cjk { font-family: "Droid Sans Fallback"; font-size: 12pt; }p.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }a:link { }</style>
<br />
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Fai dous anos xa que escribín para a Comarca un artigo titulado “As
Catedrais: Parque Natural ou Plan Especial?”. Defendía nel que
mentres que unha nova figura de protección -cuxa aprobación ademais
non dependía de nós- non garantía unha mudanza real sobre o
terreo, a utilización das ferramentas que están da man das
autoridades locais, como é o urbanismo, poden supoñer cambios reais
e ademais cambios que sexan os máis achegados á visión dos veciños
de Ribadeo. Esta idea xurdía da observación do feito polos nosos
veciños de Tapia e Castropol na praia de Penaronda -que comparten-,
cuxa problemática resolveron cun Plan Especial de Protección da
Paisaxe.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Dous anos despois daquel artigo, ven de rematar o prazo de alegacións
establecido para o Plan Especial das Catedrais no que o Concello de
Ribadeo investiu 50.000€ do noso orzamento municipal do ano 2015.
Está a disposición dos ribadenses a proposta da consultora que
gañou o concurso na web: “<span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://cmaot.xunta.gal/">http://cmaot.xunta.gal</a></u></span></span>”.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
O resumo do que nela se di é que temos tres alternativas. Unha é
deixar as cousas como están: non facer nada; a degradación e
masificación da contorna seguirán a estragar os seus valores
naturais. Optar por esta vía supón renunciar a medio prazo a eses
valores e con eles ó seu atractivo turístico.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
A segunda é a adaptación dos servizos e infraestruturas da zona a
unha afluencia de público maior ca a actual, priorizando as
condicións de accesibilidade no espazo á conservación dos valores
do monumento natural. Inclúe o incremento da capacidade de accesos,
aseos e duchas, aparcadoiros, casetas para os artesáns e centro de
interpretación das Catedrais. Esta aposta suporía un axardinamento
do espazo protexido, poñendo en perigo o seu status actual.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
A terceira, que é a liña defendida polos autores do estudo como a
mellor, prioriza a conservación e adapta a ela o uso do espazo.
Propón o desmantelamento de todo o existente desde a vía da FEVE
até a praia, levando todas as infraestruturas ás proximidades do
apeadeiro de Esteiro (á dereita segundo se baixa desde a rotonda da
N-634, antes de chegar ó paso inferior da FEVE). Alí se porían o
aparcadoiro, o restaurante e se construiría o centro de visitantes.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Adoptar esta proposta –que lamentablemente sorprende pola súa
coherencia-, seria e revolucionaria á vez, suporía poñer a Ribadeo
como referente do turismo sustentable. Podería ser o primeiro chanzo
na progresiva transformación do noso litoral -dende a costa hasta a
N-634- nun grande espazo de lecer brando, con sendeirismo, roteiros a
cabalo, carrís bici, etc., compatible cos usos agrogandeiros
tradicionais, diluíndo a presión actual sobre a praia das Augas
Santas -que sen dúbida seguirá a ser o referente- e incrementando o
retorno económico da mesma sobre todo o concello.</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="justify" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Espero e desexo que sexa ese o camiño que pensa tomar Ribadeo, que
eu vexo como un camiño de futuro, na liña do desenvolvemento
sustentable do territorio. Espero, tamén, que os ribadenses sexamos
quen de acadar un consenso sobre a defensa do noso litoral. Se
estamos de acordo en gastar os cartos hoxe en darlle a volta ó que
se fixo a contorna das Augas Santas, e sacar de aló o restaurante,
os carteis, os aparcadoiros, o alumeado, as fosas sépticas e zonas
axardinadas, ten sentido ó tempo introducir na Illa Pancha, outro
espazo natural protexido ribadense, un hotel con aparcadoiros,
alumeado, fosas sépticas, carteis e zonas axardinadas?
</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-11903701190748233922016-05-27T10:35:00.001-07:002016-05-28T10:06:48.110-07:00Entender Venezuela<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }a:link { }</style>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Venezuela es un país rico en petróleo. Esa ha sido su segunda maldición. La primera fue el reparto de sus tierras “por la gracia de Dios" en favor de una minoría que nunca ha dejado de poseerlas y utilizarlas en su provecho. Como en el resto de la América hispana, el fundamento de la propiedad territorial venezolana está en la bula del 3 de mayo de 1493 emanada del papa Alejandro VI por la cual el vicario de Cristo en la tierra concedía y asignaba las tierras descubiertas al imperio español. Ese imperio las fue otorgando a su vez, a través de las denominadas "Mercedes", a las misiones o a cualquier español que supiera leer o escribir. <br />
<br />
La estructura de la tierra en grandes propiedades derivadas del colonialismo fue en un primer momento utilizada para poner esa riqueza agraria a producir con las técnicas del viejo mundo. Sin embargo, la guerra de independencia dio un vuelco a esta situación a comienzos del siglo XIX, cuando el campesinado fue llamado a la guerra y se produjo un despoblamiento del rural que llevó a la aparición de los primeros problemas alimentarios. El descubrimiento de los yacimientos de petróleo a finales de ese siglo, con puestos de trabajo mejor pagados y en condiciones de libertad frente a la estructura caciquil de los latifundios, impidió el retorno del campesinado al rural. <br />
<br />
Desde entonces Venezuela ha sido siempre un país desequilibrado, que “no ha querido” dedicarse a producir sus propios alimentos, y ha preferido obtenerlos a cambio de petróleo. Mientras, sus tierras han seguido en manos de la oligarquía, debatiéndose entre la producción agroindustrial para la exportación -ahí nace la conexión entre esa oligarquía y las multinacionales americanas- y el mero abandono. <br />
<br />
Cuando algún gobierno ha intentado revertir la situación, al menos, de las tierras abandonadas, a través de una reforma agraria que abriera paso a una nueva clase de campesinos libres y capaces de vivir dignamente de producir los alimentos que demandan los venezolanos ha sobrevenido un Golpe de Estado. Golpes de Estado apoyados por la oligarquía latifundista -que no ve la necesidad de modificar una situación que le da un poder omnímodo- y las multinacionales de la agroindustria norteamericanas que comercializan las grandes producciones de café, alimentos para ganado o agrocombustibles, todo ello para los mercados mundiales. <br />
<br />
La dramática situación actual, derivada del descenso de los precios del petróleo -aprovechada por esa oligarquía para boicotear en lo mucho que puede a un pueblo al límite de su resistencia- pone en jaque a una República Bolivariana que no ha tenido tiempo y/o fuerza para poner en marcha esa reforma de la propiedad de la tierra que posibilite la soberanía alimentaria de los venezolanos. La nueva Asamblea conservadora ya avisa que va a dar marcha atrás a las tímidas reformas conseguidas en esa línea a través de laboriosos procesos legislativos escrupulosamente respetuosos con la legislación. <br />
<br />
Mientras tanto, la prensa, en manos de esa misma oligarquía, golpea sin piedad con el apoyo de la derecha neoliberal española. El futuro está escrito: salvo milagro, será una nueva oportunidad perdida para los venezolanos. <br />
<br />
Leer más: <a href="http://www.monografias.com/trabajos91/evolucion-de-la-propiedad-territorial-en-venezuela/evolucion-de-la-propiedad-territorial-en-venezuela.shtml#ixzz49sHQRoi1">http://www.monografias.com/trabajos91/evolucion-de-la-propiedad-territorial-en-venezuela/evolucion-de-la-propiedad-territorial-en-venezuela.shtml#ixzz49sHQRoi1</a><br />
<br />
http://radiomundoreal.fm/9095-la-construccion-a-ser-defendida?lang=es <br />
<br />
Reflexión final: </div>
<div style="text-align: justify;">
En el imprescindible libro de Miguel Maura -aquel republicano de centro-derecha que fue Jefe de Gobierno durante la segunda República española- “Así cayó Alfonso XIII,” escribe que cuando llegó al poder la República muchas voces clamaban por revertir la injusticia histórica del reparto de la riqieza y las tierras desposeyendo a la oligarquía monárquica. Él, entre otros, convenció a los más exaltados de que había que hacer las cosas de otro modo, con tiempo, de forma que se respetó el status quo prerrepublicano. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
El tiempo nunca llegó. Al final del libro, desde la atalaya de más de una década de dictadura franquista con sus horrores, el propio Maura reconoce que de haber sabido lo que iba a hacer esa misma oligarquía que él defendió tras el levantamiento de 1936 su opinión habría sido muy otra. Me gustaría saber hasta qué punto la revolución bolivariana se ha pasado de blanda. Lecciones para el futuro.</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-79101033635260251092016-05-15T01:37:00.000-07:002016-05-15T01:37:53.613-07:00A hora da xenerosidade<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%;</style></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<style type="text/css"> </style></div>
<br />O pacto entre Izquierda Unida e Podemos, a coalición “Unidos Podemos” reabre -pecháraa o PSOE fai 30 anos tras uns inicios prometedores- a oportunidade dun cambio real das políticas no Estado para traballar a prol da maioría social.<br />
<br />
Ese pacto, produto da necesidade de ambas formacións a partes iguais, precisa de amplitude de miras pola parte de todos: dos dirixentes de Podemos e IU, dos dirixentes das formacións que están a confluír con eles no Estado e noutros territorios, dos militantes de todas elas e en xeral de todos aqueles que agardamos un cambio real das nosas institucións.<br />
<br />
Dígoo porque a perspectiva dun incremento no número de escanos de ambas formacións pode supoñer un problema se no canto de centrar o foco nas propostas alternativas e transformadoras, deixamos que outros o poñan nas persoas que van entrar en tal o cal posto de responsabilidade. Se non somos quen de tomar a iniciativa da campaña escollendo 10 temas candentes achegados ás persoas outros virán meter o dedo no debate dos postiños co obxectivo de que rompamos o cántaro e botemos o leite polo chan.<br />
<br />
A xenerosidade debe xurdir do recoñecemento dos méritos das formacións participantes. Izquierda Unida foi a “gardiá da lume“, a mantedora da mensaxe alternativa, da coherencia do discurso todos estes anos nos que o pensamento único foi tragando á socialdemocracia europea pola boca da “terceira vía”. Era de xustiza que fosen eles quen colleran o froito da decepción tralo fracaso do neoliberalismo, pero tardaron en abrirse, as vellas inercias impediron a súa adaptación ós novos tempos, e só tralo triunfo de Podemos, con todo perdido, deixaron a Alberto Garzón abrir as ventás. Algo parecido ó que aconteceu co BNG na Galiza.<br />
<br />
Foi Podemos quen viu vir a onda do 15M, e quen soubo subir nela e capitalizar a ansia de renovación, quen entendeu que moita xente afastada da política precisaba de comezar a entendela antes de poñerlle etiquetas, desde o principio. Que era preciso comezar por falar da diferencia entre os de abaixo e os de arriba antes que elixir entre esquerda e dereita. Que para acadar a maioría social precisa para a transformación do país non se podía comezar por falar só cos que se senten de esquerdas senón que hai que dirixir a mensaxe a todos os oprimidos polo sistema. Tamén na Galiza, outros tralo 15M e antes de nacer Podemos estivemos pola transversalidade, neste caso sen saír do ámbito da esquerda -entre a nacionalista e a federalista- obtendo un bo resultado como AGE. <br />
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<br />
Unidos Podemos
incrementa a base social das anteriores alianzas, ó sumar as
referencias electorais en todo o estado da esquerda tradicional e dese
novo electorado menos ideoloxizado pero moi activo e numeroso. É
tarefa de todos cooperar na integración, co respecto mutuo e
comprensión, ás longas traxectorias, ás novas enerxías, achegando
ilusión, empatía e intelixencia emocional comprendendo que imos
todos no mesmo barco. O mesmo coa nosa candidatura En Marea: con
todas as eivas na conformación da lista, as persoas que nela
participan amosan o compromiso esixible co papel que van desenvolver.
Tempo temos para traballar en mellorar a ferramenta de confluencia e
os procesos participativos cara ás autonómicas e máis aló.<br />
<br />
Xenerosidade, logo,
traballo, paciencia e moita intelixencia emocional. Na futura
transformación de Galiza e de España precisaremos todas as mans,
pero hoxe é hora de empuxar, cada un desde o seu recuncho. A
oportunidade, como di Anguita, é única. Medre o mar!
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-77566464509732710382016-05-14T10:17:00.000-07:002016-05-14T10:17:27.620-07:00Pasarse cuatro pueblos
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }</style>
<br />
<div style="text-align: left;">
Que sale el ministro
Margallo y dice que nos hemos pasado "cuatro pueblos" con la austeridad. Se
trata de una sorprendente reflexión para realizarse en precampaña
electoral y con la amenaza de un nuevo apretón del austero cinturón a la
vuelta de la esquina. Eché, eso sí, en falta que hubiera ahondado un poco más
en el tema, que hubiera esplicitado con un poco más su reflexión:
vamos, que me quedo con ganas de saber cuáles serán esos pueblos de que habla.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Yo que sé, tal vez le parece ahora excesivo el despido de miles de interinos en colegios e institutos de todo el
Estado, que supuso además un incremento en el número de alumnos por clase y el recorte en profesores de apoyo para aquellos que los
precisan; o quizás a la precarización de los contratos de quienes
cuidan de nuestra salud en los hospitales y la merma de personal de
los centros de atención primaria, con el consiguiente incremento de las listas de espera. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
O puede que le parezca hoy excesiva la reforma laboral que facilitó el despido barato por bancos y
grandes empresas de decenas de miles de trabajadores mientras se
rescataba a esos mismos bancos con nuestros impuestos y se les
permitía enriquecerse especulando con una deuda pública doblada por
ese mismo rescate; o tal vez le cree pesadumbre recordar el subsiguiente recorte de las
prestaciones de desempleo, que ya no llegan ni al 50% de los
desempleados registrados, para que busquemos más desesperadamente y
sin tantas exigencias los precarios minijobs que su “recuperación
por reparto” proporciona.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
También podría
estar hablando del frenazo en la aplicación de las ayudas que legalmente
les corresponden a dependientes reconocidos, o del recorte de los
servicios sociales, arrancados de las manos de los despilfarradores
ayuntamientos, eliminando servicios de asistencia social precisamente cuando más necesidad de ellos hay; o de esa mágica combinación de caída de las becas e
incremento de tasas universitarias que está consiguiendo dar la
vuelta como un calcetín a la perniciosa tendencia a licenciarse de
los hijos de... cualquiera.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
¿Qué se yo? Puede que hable de la manera en que,
tras todo esto, han modificado las leyes para restringir nuestro
derecho al pataleo, ya sea encareciendo el acceso a la justicia
prohibiendo la simple protesta en la calle -o en twitter!!!-
eludiendo a los jueces para ir directamente a vaciar nuestros
menguados bolsillos para sancionar conductas que hace nada eran
plenamente legales.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
O si no, centrándose en las formas, puede ser que sufra un ataque de
vergüenza, por el regodeo que se traen con las
medallas a las vírgenes, los impuestos al sol, los rescates de
proyectos fallidos (Castor, radiales), la toma por asalto de los
medios de comunicación -para usarlos bien como punta de lanza, bien
como negra tinta de calamar-, o simplemente los insultos a nuestra
inteligencia que vomitan en cada comparecencia pública entre caso y
caso de corrupción, blanqueo o fraude fiscal. </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Son ciertamente
muchos los pueblos que se han pasado. Por un momento, escuchando la
reflexión de Margallo, me pregunté si hoy, en precampaña
electoral, iban a tener los santos cojones de decirnos que, caídos
del guindo, se están pensando tomar el próximo cambio de sentido y
regresar unos cuantos pueblos atrás, buscando el ansiado pacto PPSOE de la Grossen Koalitionen".</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
En esas estaba yo cuando, afortunadamente,
ha salido un vídeo de Rajoy a dejarme claro que no. Por lo visto, el hombre está satisfecho de la labor de estos cuatro años, y no le parece que se hayan pasado "cuatro pueblos". A su parecer, ya
enfilada esta ruta, él ve mejor seguir por ella un poco más, quizás hasta el "quinto pino".
</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-35312878885283495452016-05-01T04:38:00.003-07:002016-05-01T04:38:39.368-07:00Por que non ó hotel na Illa Pancha?Vai para un ano que a maioría dos ribadenses soubemos que existía un proxecto para converter o edificio vello do faro da Illa Pancha nun pequeno hotel de luxo, con dous apartamentos de a 150€/noite. Sería o primeiro de España, e o alcalde amosaba a súa ledicia e opinaba que viña ser un premio pola contención demostrada polo Concello de Ribadeo no coidado do noso litoral. <br />
<br />
Sorprendidos primeiro polo feito de que un proxecto como ese estivese concedido sen que ninguén na vila o soubera, un grupo de veciños comezamos a preguntar sobre os detalles do mesmo. Cómpre dicir que a Illa Pancha é unha parte moi representativa do espazo natural protexido da Ría de Ribadeo, e polo tanto os usos na mesma están moi limitados.<br />
<br />
Así coñecemos que se trataba dunha concesión de Portos do Estado, ó abeiro dunha decisión do Consello de Ministros para sacar rendementos económicos ó patrimonio do Estado a través de concesións para hoteis das antigas vivendas dos fareiros -segundo a Voz de Galicia esta concesión suporía a Portos uns ingresos de 18110€ anuais-. Puxémonos en contacto co técnico responsable da concesión, en Ferrol, e ante a nosa sorpresa, non coñecía que o faro de Ribadeo estaba dentro dun espazo protexido. En todo caso, dado que segundo dixo, o proxecto consistía nunha reforma interior do edificio para habilitar dous apartamentos, o impacto ambiental non sería significativo.<br />
<br />
Reflexionando sobre o tema, caemos na conta que a) un hotel de luxo precisa servizos como aparcadoiros, alumeado, cafetería, etc.; b) que a illa leva décadas pechada por razóns de seguridade, polo que a apertura dun hotel dentro da mesma obrigará a facer obras para garantir a seguridade dos clientes; e c) que sendo a illa Pancha o destino do máis típico paseo dos ribadenses e visita obrigada dos turistas que por Ribadeo pasan, a súa apertura ó público levará un enorme risco de degradación da súa calidade ambiental. Todo iso levounos a situarnos en contra da apertura do hotel.<br />
<br />
Xa este ano, cando o promotor presentou o proxecto no Concello, a cousa resultou ser aínda peor: a maiores do hotel e a "mera reforma interior do antigo faro", aparece unha cafetería sobre o aparcadoiro subterráneo existente entre os dous faros, e tamén se solicita permiso para instalar unha carpa ó seu carón. E polo que respecta ás nosas sospeitas: alumeado nocturno, papeleiras, profusión de carteis con avisos de perigo e instrucións de bo comportamento, obras de acondicionamento e protección nos puntos de perigo, aparcadoiro na illa para tres vehículos, e axardinamento de 500 m2 ó redor do hotel. É dicir, a absoluta transformación dun espazo natural protexido.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_83SPnGViY0tpf47Y8PQrGuJptZsjNMb8QgQjFncQ5T3swngg-z3Vq-ywninua8Hy6e9LrT23jf5CGNRZRiNmeVr1_qk3O5Lv3bIVd1rgLlQqE51yPyen9RNj-hIEtCRfcMnQL6SpGtI/s1600/Illa+Pancha+2.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_83SPnGViY0tpf47Y8PQrGuJptZsjNMb8QgQjFncQ5T3swngg-z3Vq-ywninua8Hy6e9LrT23jf5CGNRZRiNmeVr1_qk3O5Lv3bIVd1rgLlQqE51yPyen9RNj-hIEtCRfcMnQL6SpGtI/s640/Illa+Pancha+2.bmp" width="640" /></a></div>
Permitídeme a broma! Sucede que aínda que libramos da invasión das inmobiliarias que tanto dano fixeron nos concellos veciños de Foz e Barreiros -grazas ó intelixente comportamento do Concello de Ribadeo-, se algo hai que nós xa coñecemos é o efecto da aglomeración turística sobre os espazos naturais máis rechamantes da nosa costa.<br />
<br />
O mesmo ano -2015- no que as nosas autoridades se poñen de acordo para abrir a Illa Pancha ó acceso público e á explotación privada, as mesmas autoridades acordan restrinxir o acceso á praia das Augas Santas polos efectos da sobre-presión turística sobre un espazo protexido. Ninguén hoxe daría permiso para poñer un restaurante nas Catedrais, nin para axardinar a contorna, acabamos de sacar os aseos de aló porque se enchían en nada as fosas e o paso das cisternas desfacía toda a contorna, a vexetación natural e máis o solo están desaparecidos da cabeceira dos cantís en toda a ruta entre Esteiro e Augas Santas, as papeleiras voan co vento e enchen de lixo os toxos e a breixeira protexida, os plásticos rematan no mar...<br />
<br />
Por que, entón, agora que coñecemos por experiencia o dano que a invasión das persoas fai sobre o medio natural, imos volver a ameazar un novo espazo natural protexido? É preciso matar a illa Pancha para salvar o seu histórico faro? É preciso matar á Pancha para crear 2 empregos cun novo hotel de dúas habitacións en Ribadeo? Non hai no concello edificios históricos singulares máis axeitados para facer un hotel con todas as garantías de seguridade e de servizos? Que miopía nos impide anticiparnos o futuro?<br />
<br />
Reflexionemos, démonos tempo, solicitemos todos os permisos legais, tamén os das autoridades ambientais -que nestes casos adoitan poñerse de perfil no canto de actuar de oficio-. Todo, antes de dar luz verde apresuradamente a un proxecto que nada ten que ver co respecto ós principios de sustentabilidade que tanto nos gabamos de defender. Nin Bandeira Azul, nin Reserva da Biosfera, nin Sistema de Xestión Ambiental, nin Axenda XXI Local. Estas son as decisións nas que o compromiso ambiental de Ribadeo debe quedar patente. Non valen escusas.Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-89299275903176408872015-05-18T22:46:00.000-07:002015-05-18T22:46:29.301-07:00Utopía ribadense: O Ribadeo que pode ser
<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.21cm; }</style>
<br />
No manifesto de RiBadeo en común
falamos de construir de xeito cooperativo un modelo de concello
<b>coherente e sustentable</b>, económica, social e ambientalmente.
Se o grupo de programa debe traballar para xerar propostas acordes ó
manifesto, cómpre poñer negro sobre branco a idea que temos do que
significan esas verbas. Aquí vai unha primeira achega.
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A <b>coherencia</b> nas políticas do
concello supón que o traballo que desde el se fai está dirixido de
xeito global a acadar uns obxectivos. É dicir, que no canto de
consistir nunha serie de actuacións independentes dirixidas a
solventar necesidades ou poñer en marcha iniciativas puntuais, o
noso traballo seguirá un plan integral -dinámico e acordado coa
veciñanza- dirixido a transformar o Ribadeo actual no Ribadeo que
queremos construír.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O Concello <b>sustentable</b> significa
que ese modelo que queremos construír debe cumprir a condición de
ser viable no tempo tanto social como ambientalmente. Non pode, por
tanto, estar baseado en políticas que se esgoten en si mesmas, como
o crecemento urbanístico ou turístico sen máis, en procesos
produtivos que esgotan os nosos recursos ou se basean en recursos
alleos, na degradación da contorna ou na alienación das persoas a
través da explotación e a precariedade.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Cómpre logo, como paso previo áo
deseño e aprobación de medidas, facer un debuxo do Ribadeo ó que
imos, do destino da nosa viaxe. Só sabendo onde imos poderemos saber
se progresamos ou non. Só sabendo como queremos vivir, que rural,
que modelo turístico, que calidade ambiental, que relacións
sociais, que saúde e cultura nos gustaría ter, poderemos coñecer,
ano a ano, se estamos ou non a achegarnos a ese destino. Debuxo a
continuación a miña particular Utopía ribadense.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Sociedade ribadense</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
As ribadenses somos persoas felices,
capaces de gozar das festas e das bibliotecas, indo ó teatro ou
escoitando á banda, tomando os viños ou en tertulias de café,
facendo deporte ou de copas coas amigas.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
As ribadenses son xentes solidarias cas
súas veciñas de dentro e de fóra, queren e respectan ás súas
maiores e traballan para que as xeracións futuras vivan, ó menos
tan ben coma a súa.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A xente miúda recuperou as rúas,
transita e xoga nelas sen perigo, e os seus pais gozan dunha
liberdade maior ca nos anos pasados. Menos coches e máis bicicletas,
con espazos preferentes para a súa mobilidade e aparcadoiros
cubertos, xeran un ambiente máis limpo e saudable.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O Concello de Ribadeo é un exemplo de
transparencia e participación. As xentes de Ribadeo están informadas
e comprometidas coa mellora da súa vida, acuden ás asembleas
veciñais para criticar e propóñer medidas que melloren o xeito de
facer as cousas.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O programa de traballo, baseado no
programa electoral, é aberto a modificación polos propios veciños.
Os cargos políticos están suxeitos á revogabilidade a través dun
procedemento regulado.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A cidadanía exixe ser informada e ten
acceso a toda canta información solicita de xeito doado e rápido.
Existe un sistema informático -baseado en software libre- ao servizo
da trasmisión de información áxil á veciñanza, e á recepción
das súas preguntas, suxestións e demandas.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Existen ferramentas de participación
en todas as concellerías a través de comisións sectoriais que
reunen a políticos, funcionarios e asociacións en xuntanzas ás que
teñen acceso todos os veciños.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Os orzamentos se debaten públicamente
e se presentan por territorios. Os veciños deciden o destino da
parte dos cartos que non está comprometida (en salarios de persoal e
outros custos fixos) a través de ferramentas de participación
(p.e., asembleas -na vila e nas parroquias- nas que se presentan,
debaten e deciden as actuacións e investimentos que se levarán a
cabo en cada terriorio).</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Servizos públicos</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O Concello conta cun persoal elixido de
xeito transparente de acordo co seu mérito e capacidade, sen lugar a
amiguismos e corruptelas, que se afana polo servizo á súa
veciñanza.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
As xentes de Ribadeo conciben a saúde
e a educación -máis aló de como servizos públicos básicos a
defender- como o resultado das súas propias decisións:
alimentación, actividade física, disfrute da lectura, da música,
das artes, etc.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O centro de saúde conta co persoal
preciso nun servizo ininterrumpido de 24 horas. O Hospital da Costa
está ben comunicado a través dun horario de FEVE axeitado. A
atención médica telefónica e telemática están maximizadas.
Existen ferramentas de participación da cidadanía, tanto no deseño
de programas globais cara á mellora da saúde coma na xestión da
súa atención médica.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Os centros educativos contan cos
recursos persoais e materiais precisos para desenvolver o seu
importante cometido. Hai un compromiso da sociedade ribadense que vai
máis aló da achega deses recursos, que inclúe tanto a
participación da sociedade e a administración local na xestión dos
centros, como a participación dos centros -estudantes, familias e
docentes- na xestión do local: os centros están comprometidos na
formación integral da cidadanía ribadense.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A atención aos maiores respecta á súa
vontade, é inclusiva e forma parte da vida ribadense. Os maiores son
parte da sociedade ribadense e contan tanto para recibir servizos
como para achegar propostas. A súa experiencia é parte esencial da
nosa cultura, e a súa memoria un ben a conservar. A sociedade
ribadense está comprometida -máis aló de contar cos servizos de
residencias e centros de día precisos- coa integración dos maiores
na vida pública.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Non hai en Ribadeo poboación marxinal
ou en risco de exclusión. Os programas de prevención funcionan
axeitadamente co compromiso das administracións e de todos os
ribadenses.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Economia</b>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A economía de Ribadeo é sá e
equilibrada. Os orzamentos municipais priorizan a xeración de
emprego a través dun programa de compra pública local polo que se
adquiren bens e servizos aos propios veciños aplicando criterios de
proximidade e sustentabilidade, a maiores dos puramente económicos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
As persoas desempregadas teñen a opción de acceder a un programa no que a cambio do seu traballo en actividades de interese social reciben unha achega en moeda local que serve para comprar alimentos no comercio local, pagar impostos e servizos municipais ou o aluguer e gastos das vivendas protexidas.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ribadeo extrae sustentablemente os
recursos que precisa (agricultura, gandeiría, recursos forestais,
canteiras, pesca, marisco, enerxía eólica e solar) sen contaminar a
contorna e de xeito económicamente viable, abastecendo en boa medida
as súas propias necesidades de alimento, enerxía e materiais de
construción.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Con respecto ao ano 2015, a gandeiría
de leite reduciu enormemente o seu peso: hoxe contamos cunha
explotación por parroquia, que explota en rotación extensiva
ecolóxica as pradeirías mediante sistemas de propiedade e traballo
compartido. Coa metade de vacas e o 25% da produción do 2015,
empregamos catro veces máis persoal e aínda saen as contas.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Os montes son máis diversos, mantendo
espazos naturais nas vaguadas, nos cumios e nas ladeiras máis
costas, e estando o resto adicado ao 50% ao eucalipto e o piñeiro
para biomasa e construción.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A agricultura multiplicou por dez a súa
superficie adicada á produción de alimentos, especialmente da horta
e as froiteiras. Hai tamén pequenas empresas de produción de ovos,
coellos e gando menor.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Grazas á recuperación da formación
na Pedro Murias e á experiencia dos obradoiros veciñais de
conservas e lácteos, Ribadeo conta hoxe cun sector secundario
baseado na tranformación desa produción (produtos de madeira,
industrias de envasado, conservas alimentarias). Os ciclos formativos
en agroecoloxía e enerxías renovables axudaron tamén deron saída
a novos profesionais e á aparición de pequenas empresas e
cooperativas nestes eidos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O sector da construción ten
evolucionado cara á bioconstrución, a rehabilitación das
edificacións cara á eficiencia enerxética, constituíndo un axente
de cambio que recibe fondos públicos cun retorno económico a través
do aforro enerxético e a sustentabilidade.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ribadeo ten un sector servizos dinámico
e moderno, baseado nun turismo que aproveita uns recursos ambientais
ben conservados, dando traballo a pequenas empresas especializadas. A
hostalería recupera e conserva os sabores típicos da nósa vila
-dando saída aos alimentos producidos no nóso rural e litoral- e
comparte o esforzo para recuperar á súa beleza. O comercio local,
que tamén da saída ás producións locais, segue a ser o referente
na nosa bisbarra, que está a recuperar poboación.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
As empresas ribadenses, conscientes de
que os traballadores e os clientes son as mesmas persoas, manteñen
unhas condicións laborais -horarios e salarios- compatibles cun
nivel de vida satisfactorio para toda a veciñanza.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Servizos básicos sostibles</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Os servizos de luz, auga e
telecomunicacións teñen unha calidade que satisface á veciñanza,
que os emprega con mesura e paga por eles un prezo axeitado ó seu
custe.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A traída de auga ten unha cualidade
que fai innecesario mercar auga embotellada. Os veciños teñen
instalados sistemas de aforro de auga e consumen menos cantidade de
auga e enerxía ca onte. Os prezos son abondos para cubrir os custos,
e proporcionais ó consumo en función do número de persoas
empradroadas en cada vivenda.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O abastecemeto eléctrico ten unha
cualidade homologable co do resto do país. Unha parte cada vez maior
da enerxía é producida no propio concello de xeito renovable. O
consumo do alumeado tense reducido moito grazas a medidas de
eficiencia e aforro implementadas de acordo cos veciños.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O programa de mellora do illamento das
vivendas ten progresado moito, polo que o consumo enerxético da
veciñanza diminuíu. Eses cartos nos nosos petos repercuten na
mellora da economía local. Unha parte creciente do calor procede da
biomasa dos nosos montes, garantindo unha saída a prezo razoable á
nosa produción de madeira -e mantendo o gasto en calefacción no
circuíto económico local-.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O volume de lixo xerado diminuíu
ostensiblemente. A fracción orgánica é compostada en proximidade
para producir fertilizante, e crea 10 postos de traballo. Debido á
redución no custe de xestión, centos de milleiros de euros
afórranse cada ano, destinándose a outras finalidades decididas
polos propios veciños.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Espazos naturais</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A sociedade ribadense fai un uso
moderado dos recursos de que dispón, consciente de que teñen que
durar para sempre. Non pecha os ollos aos procesos de degradación e
contaminación do medio: lembra as riquezas que existían no pasado e
traballa pola súa recuperación.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Os ríos e regos son corredores
ecolóxicos que conectan as zonas naturais dos cumios co litoral.
Algunas das ribeiras mellor conservadas teñen sendeiros sinalizados,
e volve a pescarse a troita neles. Os veciños aproveitan a madeira
das ribeiras de acordo co criterio da gardeiría fluvial baixo a
supervisión do Concello.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A ría mantén a riqueza ornitolóxica
que levou á súa protección, e recuperou a riqueza pesqueira e
marisqueira, que son aproveitadas de xeito equilibrado e sostible.
Non recibe verquidos contaminantes e nas súas marxes medra un bosque
diverso de especies autóctonas atravesado por unha senda salpicada
de observatorios para as aves en puntos estratéxicos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
O litoral protexido ribadense, libre de
construcións, é un recurso turístico aproveitado de xeito
compatible coa súa conservación. Surcado por roteiros ben
sinalizados, permite aos usuarios disfrutar dunha paisaxe que combina
a natureza cos aproveitamentos económicos permitidos. As
edificacións discordantes teñen sido eliminadas, as compatibles
rehabilitadas e os espazos degradados recuperados. Outros espazos
naturais e patrimoniais -fragas, castros, etc.- teñen sido
inventariados, sinalizados e protexidos, tras chegar a acordos cos
seus propietarios.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Que vos parece? Como vedes, hai un
futuro posible ao que achegarse. Sen prisas, sen pausas, cómpre
poñerse a traballar canto antes. Traballando, cooperando,
construíndo, en Común.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-31755747678906118012015-03-05T05:33:00.002-08:002015-03-05T05:42:28.697-08:00Recuperación? Qué recuperación?<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.21cm; }</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ante los patéticos intentos de nuestro
gobierno de convencernos de que ya viene lo bueno -aunque sea a base
de endeudarnos durante seis meses con obras públicas para hacer ver
que ya se crea empleo-, veamos tres gráficas reveladoras. La primera evidencia la conocida relación entre la creación de empleo y el
crecimiento económico, y viene a decirnos que sin crecimiento del
Producto Interior Bruto (PIB) no hay creación de empleo, al menos no
por los mecanismos que venimos utilizando en el pasado medio siglo:</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xhsbQVBk-uQNjE2NKjy60xVp2Q1g9fssD-5qGfAWF43IyI_X-6Ot7Qup3hruyom9l4Ko4J75anpOhSjFHZtOS1_qrggPFmIhaQkSzC3k37bSaqUf0rTJuqmQW8kVw65x8RkNNu2Goic/s1600/Grafico-1-PIB-y-creaci%C3%B3n-de-puestos-de-trabajo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6xhsbQVBk-uQNjE2NKjy60xVp2Q1g9fssD-5qGfAWF43IyI_X-6Ot7Qup3hruyom9l4Ko4J75anpOhSjFHZtOS1_qrggPFmIhaQkSzC3k37bSaqUf0rTJuqmQW8kVw65x8RkNNu2Goic/s1600/Grafico-1-PIB-y-creaci%C3%B3n-de-puestos-de-trabajo.jpg" height="192" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
La segunda nos muestra que, al menos en
los últimos treinta y cinco años, ese necesario crecimiento
económico ha precisado siempre de un incremento del consumo
energético:</div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjplHL89xb1Dah5vXk2ACEhTyLoxPOP_knzYiNxnJVEKVHlPt81MVjd9u7YDP3uzRz_J-ubVib7htHvpPc02LiAZTcFI5z0Dg8GBzwAHsvK2gXvWwEGwplrqnmiC-I9nCciK9hrlZLxD1c/s1600/crecimiento-energia.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjplHL89xb1Dah5vXk2ACEhTyLoxPOP_knzYiNxnJVEKVHlPt81MVjd9u7YDP3uzRz_J-ubVib7htHvpPc02LiAZTcFI5z0Dg8GBzwAHsvK2gXvWwEGwplrqnmiC-I9nCciK9hrlZLxD1c/s1600/crecimiento-energia.png" height="205" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Finalmente, veamos el escenario futuro
asumido por la comunidad científica para la disponibilidad
energética mundial. Como se aprecia en la figura, estamos en el pico
de la gráfica. Al descenso de la disponibilidad de petróleo, ya
iniciado, se viene el del gas en las próximas dos décadas, y luego
el del sucio carbón.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKdUDG5mTAP6Yc1M-sPJMUhm-rqF5thOVHxRdQFWJ6UJVXs6aCqpbvH7-EhtRdO8Npic3APBk0F-YjMMPXdQDzzb8NOQgfyZV-0U3db06Zu603ahqR7TS4oj3F4N0lJb4zEdfW05ewPv4/s1600/disponibilidad+energ%C3%A9tica.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKdUDG5mTAP6Yc1M-sPJMUhm-rqF5thOVHxRdQFWJ6UJVXs6aCqpbvH7-EhtRdO8Npic3APBk0F-YjMMPXdQDzzb8NOQgfyZV-0U3db06Zu603ahqR7TS4oj3F4N0lJb4zEdfW05ewPv4/s1600/disponibilidad+energ%C3%A9tica.jpg" height="196" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En definitiva: el futuro post petróleo
ya ha comenzado. No hay reemplazo para la energía que hoy
consumimos, y menos un excedente disponible para hacer viable el
regreso al crecimiento económico mundial. Y sin crecimiento este
sistema no crea empleo neto: hoy estamos repartiéndolo -sin decirlo,
porque el reparto del empleo es una reivindicación decrecentista que
no se puede admitir por las ideologías tradicionales- a base de
eliminar contratos a tiempo completo y crearlos a tiempo parcial:
baja el paro, pero las horas trabajadas no suben.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
El crecimiento del empleo de
estos meses coincide con un repunte de inversión preelectoral por las administraciones (hemos necesitado un 5% de
déficit público para conseguir crecer un 2%). Merkel nos permite mover la economía
con obra y contratación públicas hasta que pasen las elecciones (como hizo callando con Samaras en
Grecia) porque intenta evitar tener a Pablo Iglesias en la
Moncloa. Pero seríamos tontos si nos engañáramos: después de noviembre llegará un crudo invierno para purgar este
transitorio exceso. Habrá que cumplir con los compromisos... cuando pasen las elecciones.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En definitiva, ¿qué futuro estamos
construyendo, con la cabeza hincada el la tierra? Ninguno. El regreso gradual a niveles de energía disponible similares a los pre-industriales hará colapsar la globalización: tanto el transporte como
la agricultura convencionales serán inviables en pocos años. Desaparecerán de nuestro paisaje los “alimentos kilométricos” y
las grandes cadenas de distribución. Tendremos que
producir en nuestro entorno cuanto necesitemos, lo que hace preciso
trabajar ya en las estructuras que permitan organizarlo de forma
cooperativa y digna.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tampoco dispondremos de gasóleo para nuestra
movilidad y calefacción: debemos fomentar ya la transición
energética hacia el ahorro, la eficiencia y las renovables.
Promovamos la investigación, educación y la creación de pequeñas empresas de
construcción especializadas en eficiencia, y de industria renovable
de pequeño formato, distribuída y adaptada a lo local. Precisaremos
también una pequeña industria para la provisión del menaje básico,
así como para el aprovechamiento de los excedentes del rural.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Y no olvidemos la
cultura y el ocio locales, básicos para nuestra felicidad. Las actividades culturales, deportivas y
de ocio hacen comunidad, y si algo es seguro es que necesitaremos
recuperar el espíritu comunitario que vivieron nuestros padres y
abuelos: las personas que tenemos más cerca, nuestra familia, amigas
y vecinas serán -volverán a ser- el mayor tesoro. En el futuro post
petróleo seremos sin duda más pobres pero, si lo preparamos adecuadamente, podemos ser más
felices.</div>
Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-727161589152147990.post-66597270624953183232014-12-13T04:27:00.002-08:002014-12-13T04:27:53.047-08:00Tempo de medrar
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.21cm; }A.cjk:link { }A.ctl:link { }</style>
<br />
Imos na procura dun novo xeito de gobernarmos, na que os cidadáns teñamos acceso á información sobre calquera aspecto do noso interese, sexamos consultados, decidamos. Que sexamos, en fin, tratados como adultos capaces.<br /><br />Hoxe as persoas máis novas acceden en masa á educación, e rara será aquela que non teña escoitado que non nos debe valer a explicación primeira das cousas, nin a escura, nin menos a ausencia dela: as persoas debemos ter conciencia crítica. Porén, nunha terra tan castigada pola emigración da mocidade -especialmente da mellor preparada e activa- aínda é maioría a cidadanía que medrou en tempos nos que a crítica non era un valor a promover: cantas veces a persoa que levantou a testa, perdeuna! Tal vez por iso é tan común aínda esa actitude resignada do “é o que hai e non lle hai que facer” que tan ben vai a quen saca proveito da nosa parálise.<br /><br />Por esa senda chegamos onde hoxe estamos: pouco facer e moito queixarnos do mal que van as cousas. Botarlle as culpas aos gobernos -de Madrid, de Santiago, do Concello- e protestar nos bares polo desemprego, pola mala calidade das traídas da luz e da auga, polo baixo prezo da madeira e o leite, pola suba do lixo e o IBI, pola corrupción e os enchufes que nos rouban os cartos públicos... A queixarnos, en fin, e a esperar. A esperar que veña alguén a sacarnos as castañas do lume, a darnos un emprego -mesmo mal pagado e temporal-, a mudar o noso escuro e incerto futuro. Alguén que saiba máis ca nós, que sexa máis forte e intelixente, máis honrado e bo, alguén mellor, un líder, un xefe, un pai.<br /><br />Non esperemos máis: demos un paso adiante, é hora de inaugurar un tempo novo.<br /><br />Un tempo no que nós decidamos sobre o noso, sen hipotecas nin medos. Para pensar sobre o que queremos ser e o que non, sobre os traballos sempre adiados e nunca feitos, sobre os recursos mal xestionados ou en completo abandono, sobre a viabilidade cara ao futuro das nosas actividades económicas, sobre o estado do patrimonio común e a súa xestión. Tempo para reflexionar como pobo adulto sobre os nosos comportamentos -as virtudes e os vicios-, o noso lecer e o noso loitar, sobre a nosa formación e a nosa saúde, sobre os recursos e servizos que precisamos ou queremos, sobre as nosas prioridades, en fin, en todos os eidos.<br /><br />Tempo de transparencia nos datos e nos feitos, de coñecer e participar, de decidir xuntos e asumir xuntos as decisións tomadas.<br /><br />Chegado é o tempo, en fin, de medrar: tempo da cidadanía adulta, informada, crítica e responsable. Tempo de construír unha nova Ribadeo entre todos, xuntos, en común.Iván Rodríguez Lombarderohttp://www.blogger.com/profile/06015977724963769966noreply@blogger.com0